Het is zover. De herfst heeft haar intrede gedaan, ook al blijft de kalender daar technisch gezien altijd een paar weken op achterlopen. Je kunt ervan uitgaan dat onze huidige tijdsmeting, de maanden bedoel ik dan, niet meer accuraat is. Dat is heel logisch, dat heeft alles te maken met de beweging van de aarde, de aflopen 2000 jaar. Want zo ongeveer rond die tijd, werden we dankzij de Romeinen, opgezadeld met een kalender. Moeder Aarde echter heeft inmiddels wat veranderingen ondergaan betreft haar bewegingspatroon rondom de Zon, waardoor we op onze jaarkalender nu achterlopen op wat de huidige tijd is. Dit heeft onder andere te maken met de scheve stand van de aardas en het ronddraaien van de Aarde, en hoewel er na 1500 jaar dat de kalender ontstond er een schrikkeljaar werd ingevoegd, lijkt de tijd toch niet helemaal meer in de pas te lopen met de seizoenen zoals wij die kennen. Daarom werd er de meteorologische seizoen kalender voor uitgevonden, waardoor we nu weten 1 september, 1 december,  1 maart en 1 juni zijn meer seizoens eigen dan zoals wij die kennen, op de 21e of 22e dag van deze maanden.Maar goed, genoeg over de meteorologie en zo. Gevoelsmatig weet ik altijd al wanneer de herfst haar intrede heeft gedaan. Dat hoor, ruik en proef ik nog voordat het zichtbaar is en dat ervoer ik al als jong meisje. Liefst was ik al een paar weken geleden aan de stamppotten gegaan, helaas is men op het thuisfront minder fan. Toch zullen ze eraan moeten geloven, want een goede stoof en een lekker stamppot zijn de voedingsbronnen die je nu gaat nodig hebben. Wat mij op het volgende punt brengt.Het eten volgens de seizoenen. Weg met al die salades en kouwe prut. Eigenlijk zou je die sowieso moeten laten, vooral in de avond en ja, ook in de zomer. Idem voor dagelijkse yoghurt, melk en karnemelk, mijn hemel. Als je je darmen blij wilt houden zul je op deze voeding echt moeten inbinden. Overigens een heel pak kefir per dag is ook geen goede vervanging, dit zorgt voor een overbelasting van je darmen. Het zijn de categorie soort van kouwelijke dampgevalletjes. Dat je het eens een keertje eet, per drie/vier dagen? Prima hoor. Maar voor je vertering is het echt funest wanneer dit je dagelijkse kost is. Zoveel mensen die met huidproblemen en overgewicht te kampen hebben en die ik heel veel van dit soort zaken zie nuttigen. Drink je melk voor het calciumgehalte? Eet liever een handjevol amandelen of andere ongezouten noten.Eet je graag salades, ook nu zo tegen de koudere dagen aan? Dan eet warm bereide salades. Die zijn op basis van gekookte granen zoals rijst, quinoa of bulgur . Voeg daar geroosterde groenten, een eitje, gerookte zalm, edamame boontjes, zeewier aan toe, als voorbeeld en naar eigen smaak uiteraard. Gebruik verwarmende kruiden zoals kurkuma (wel in combinatie met zwarte peper), cayennepeper (scherp🌶️🌶️) paprika poeder of bijvoorbeeld kaneel (in de ochtend) Eet je paprika’s geroosterd/verwarmd, je wortels gegrild/verwarmd. Gebruik ghee, kwalitatief goede olijfolie of roomboter. Dat zijn de voedingsmiddelen waar je nu baat bij gaat hebben. Boordevol vitamine en mineralen die je nodig hebt. Drink een lekkere kop gemberthee, een kop koffie of twee per dag werkt als een antioxidant, en kun je niet tegen koffie of vind je het niet lekker? Een kopje warme cacao (en dan bedoel ik niet de Nesquick, Benco en dat soort suikerrijke kant en klaar producten)gaat jou een fijne start van de dag bezorgen. Cacao is een superfood: het bevat meer antioxidanten dan rode wijn, 3 keer meer dan groene thee en is een rijke bron van mineralen. Er zitten meer dan 400 stoffen in cacao. Stoffen die allemaal samen een rol spelen in de krachtige antioxidant die cacao is.Vermijdt zoveel mogelijk kant&klaar- en magnetronmaaltijden en diepvriespizza al prijkt het nutri-score A logo erop alsof het je allerbeste keuze ever is. 😉Op de website vind je in de loop van deze week ook de aangepaste seizoen groente lijst. En ik zal een recept posten van een goede cacao drank: merk en bereiding. Geniet van de dag en tot volgende week.Liefs,Tamara

🌱 Mijn visie! Deel 1

De vakantie voorbij, heerlijk genoten overigens en nu het ritme weer oppakken. Mwah, nog even geen zin. Op momenten zoals deze vraag ik mij af: hoe deed ik dat vroeger eigenlijk? Gekke doos denk ik dan; "vroeger"! Maar oké, eerlijk is eerlijk, het begint toch echt een beetje te tellen; de jaren die mijn verleden vormen zijn er inmiddels meer dan die wat nog in de toekomst liggen, vermoed ik.Afgelopen maand werd ik vijftig. VIJTFIG! Ofwel een halve eeuw oud. Dat klinkt nog veel intenser. En met het behalen van die leeftijd krijg je ook ineens allerlei papieren opgestuurd om mee te doen aan bevolkingsonderzoeken et cetera. Nu heb ik een aantal keren de dans ontsprongen omdat ik dan of net zo’n onderzoek achter de rug had, want risicogroep of ik was net bevallen en dan wordt je ook wel goed gemonitord, dus geen extra check nodig. Maar nu ontkwam ik er niet aan en heb ik gelijk maar alles in één keer gedaan. Alles hap snap achter elkaar en door. En dan denk ik: waarom is het oppakken van mijn andere werkzaamheden dan zo lastig. Hoezo daar niet hap snap en door? Dus na de eerste dag mokken en even een babbeltje met een lieve buurvrouw die mij met haar peptalk de juiste prikkel gaf ben ik dan toch maar in actie gekomen, want er zijn zoveel (mooie) dingen nog te doen.De komende tijd wil ik jullie meenemen in de do’s en dont’s op het gebied van voeding, in het waarom een bepaalde remedie niet altijd werkt voor iedereen, zeg maar de one-size-fits-all mentaliteit en waarom jij wellicht iets anders nodig hebt. En ook waarom er geen quick fix bestaat die gezond is voor jou en nog zoveel meer. Dus ga je mee? Dan hou mijn blogs de komende maanden weer in de gaten.Ready? Steady? GO!Fijne week allemaal!Liefs

Ik krijg ze wel eens, van die gesprekspartners die mij uitgebreid gaan vertellen over het nieuwste dieet dat ze volgen. Daar gaan we weer, denk ik dan altijd, heel geduldig. De  standaard teksten flapperen mij om de oren: want dit is echt het -JE VAN HET- dieet, de laatste hipe en vooral: te zien op TikTok, Insta, SnapChat enzovoorts. Met shakes en maaltijdvervangers en men valt wel tot 20 kilo af in DRIE(!) maanden tijd. En je komt er weer 23 bij in een jaar tijd denk ik dan, oeps! En dat laatste meen ik. Soms vraag ik mij af of ze eigenlijk weten wat ik tegenwoordig voor de kost doe. Men wil mij graag beleren en christenleer en dan vooral over zaken waar ze zelf geen kaas van hebben gegeten. Ik laat ze, maar even serieus, er bestaat geen Quick Fix en One-size-fits-all oplossing als het op leefstijl aankomt. Verslavingen aan diëten heeft de moderne mens juist ronder gemaakt. Het is gewoon, klaar en simpel, de zoveelste verslaving die je erbij hebt. Buiten je telefoon, sigaretten, alcohol, sociale media, snoep enzovoorts. De kick moet blijven anders voelen we ons niet goed. Maar wat als jij precies je vinger zou kunnen leggen op de aanleiding tot- en als jij bewust wordt van wat precies mis gaat in jouw voedingspatroon? De zoveelste snaai beurt of juist de hele dag niks eten en dan ’s avonds je volstouwen met meestal niet de beste keuzes! En geloof mij, het simpelweg niet in huis hebben is niet de oplossing. De kracht zit in de dagelijkse verleiding kunnen weerstaan.Besef vooral dat niet iedereen in deze wereld voor maatje XS of 34 is gemaakt. Oké, ik ben het met je eens als je denkt; “ook niet maatje 50”. Je hebt helemaal gelijk. Wat er momenteel op het gebied van overgewicht aan de hand is wereldwijd is verontrustend. Maar geloof mij als ik je zeg dat je eerder een slankere taille zult bereiken door alle diëten los te laten en ervoor zorgt dat je mentaal kiplekker in je vel zit, dan heb je al 50 % bereikt op weg naar een gezondere leefstijl. En nee, Ozempic is niet het juiste antwoord op kwijtraken van overgewicht. Daar kleven zoveel andere nadelen aan, en je blijft voor je leven verslaafd aan dat product. Ik zeg heel bewust verslaafd, omdat je er echt niet meer vanaf komt wanneer je niets doet aan je opvattingen over voeding en alle andere factoren die bijdrage aan een gezonde levensstijl. (klik hier voor het filmpje over Ozempic).Je gaat een hoger level in je bewustzijn creëren wanneer je jezelf kunt doorgronden. Stop met naar anderen te kijken, stop met je zelf te vergelijken. Daar word je niet gelukkiger van, eerder weer getriggerd om naar de zak chips of het pak koekjes te grijpen.Mag je dan echt nooit van je leven meer een frietje en snack? Of een kaasje bij de borrel? Of een wijntje in het weekend? Natuurlijk mag jij dat. Doe ik ook. Maar wat het nadeel is aan de wens om slanker te zijn?  Hetzij door goedbedoelde adviezen, hetzij door een dieetgoeroe of wat dan ook; we slaan altijd meteen door. Alles willen we nu! Heel radicaal. Nu dat dieet, morgen de 20 kilo kwijt. Terwijl een gedrag een geleidelijk aangeleerde gewoonte is die erin is gesleten en die je ook weer geleidelijk aan eruit dient te polijsten. Als je iets goed wilt doen dan beter met beleid dan een overhaaste klus. De kracht zit in nieuwe routines ontwikkelen nadat je bewust bent van je hardnekkige patronen. Dus met geduld. En dat is met alles zo. Na mijn vakantie zal ik op dit onderwerp doorgaan. Vergeet vooral niet te genieten van je vrije momenten en loop niet te ver vooruit op die overvolle agenda. Ook dat is een trigger. Ik wens iedereen een fijne vakantie. Tot in augustus.  Liefs Tamara!  

Nieuw Level, enter the 50! A bit of Vintage a bit of a New!Een lid van Gen-X aan het woord. Om een keuze te kunnen maken uit het oneindige aanbod tegenwoordig heb je bijna een professional nodig om je wegwijs te maken. Inzicht en grip krijgen op dat overvolle woud van keuzestress en de snelheid waarin het gekozen moet worden, het breekt ons langzaam op. Ja ook de druk van tijdsgebonden keuzes zijn een stressfactor. Er zijn namelijk nog 100 wachtenden achter u en u was ook al een van de 100 wachtenden voor u. Dus Vamos, Vite, Dai Dai....Kom op, de tijd dringt. Aangenaam kennis te maken, dit is de huidige maatschappij, door de mens zelf gecreëerd. Verlies vooral niet uit het oog wat prioriteit is voor jou. En hoe jij je tijd indeelt. Dat doet geen ander voor je. Hoeveel tijd je besteedt aan zaken ligt vooral aan je manier van plannen. En wat je nodig hebt! De leuke en de minder leuke dingen mee inbegrepen. En of je ook wel eens nee kunt zeggen! Bovendien, wat voor jou belangrijk lijkt hoeft nog niet goed te zijn voor jou. Maar ook dat zal je ooit ervaren.Eerlijk gezegd heb ik ook wel eens geen zin in bepaalde klusjes, maar ik heb wel in de loop der jaren geleerd dat ik zaken waarin ik minder zin heb, maar die wel dienen gedaan te worden, beter gelijk uitvoer, zodat ik ervan af ben en tijd overhou voor de fijne dingen. Weet je nog, mijn vorige blog, het blijft anders zo’n energievreter in je hersenpan. Gisteren kreeg ik tijdens een gesprek met kennis J. een AHA-moment. Vroeger vond ik koken geweldig, nu niet meer. Dus wat is er veranderd? Dat laatste realiseerde ik mij dus heel recent pas, soort van vanochtend! Hier het antwoord; Vroeger kookte ik niet dagelijks.Ja DUH.In mijn jongere jaren kookte ik wel eens bulk, waardoor er later in de week kon worden opgewarmd. Voor de latere generaties onder de lezers; dat heet tegenwoordig preppen. Verder was ik ook niet de enige die de pollepel ter hand nam en ging ik ook wel eens buiten de deur; friet halen of pizza (veel anders was er toen helaas niet), en ook wel op restaurant of zakelijke etentjes, dan eens bij mijn moeder kijken wat de pot schafte of bij mijn toenmalige schoonouders eten (met een frequentie van elke week) waardoor koken geen dagelijks terugkomende factor was. Ik werkte fulltime en kwam vaak pas laat thuis, deed dan eerst de boodschappen want er was er een nieuw fenomeen; de sluitingstijden van de supermarkten waren verlengd! Yippie!Ik at destijds ook niet tussen 1700-1830 uur zoals nu maar om 20.00 uur of later. En in het weekend (tijdens het stappen) was het helemaal hopeloos. Lichamelijk gezien kon dat toen nog probleemloos, zoals zoveel andere dingen. Bovendien was er ook nog geen kroost om voor te zorgen, die van zijn 3e. jaar tot bijna zijn 8e levensjaar heel kieskeurig zou blijken. Zie; hoe anders is dat nu. Inmiddels is mijn kijk op voeding en de werking ervan op lichaam & geest veranderd. Net als mijn gezinssamenstelling. Soort van 180 graden omgeslagen. Gelukkig werk ik geen 40 uur buiten de deur meer maar wel nog steeds ongeveer 28 uur per week (wel flexibel) en ik heb er natuurlijk “zorg factoren” voor in de plaats bijgekregen die veel tijd kosten. Bovendien is mijn man veel van huis vanwege zijn werk waardoor die taken vooral bij mij liggen. Maar manlief doet wel een groot deel van de (kook)was en wast zijn eigen kleding. Bovendien ligt financieel gezien geen druk meer bij mij. Alleen voor de maaltijd zorgen, dat blijft wel een dingetje. Koken kan- en wil hij niet en al het andere wat met eten bereiden heeft te maken vindt hij verschrikkelijk om te doen. Daardoor is de glans er een beetje vanaf omdat het nu wel dagelijks door mij wordt gedaan. Maar ook dat is een relatief begrip, zie ik nu in. Toegegeven, ik volg liever en recept dan dat ik intuïtief aan de slag ga maar uiteindelijk gaat het erom dat je een eenvoudige en voedzame maaltijd kunt creëren zonder allerlei fancy ingrediënten en ingewikkeld gedoe. En dat het geen-zin-in-koken-moment ook gewoon gezeur is, eenzijdig gezeur zelfs, zoals zoveel in het leven. Je bent nooit te oud om routines aan te passen, je leert van situaties en van mensen om je heen. Naarmate je leeftijd vordert verbetert je vermogen tot het doorgronden van, ja  eigenlijk alles. En dat werkt verhelderend. Ik ben binnenkort toe aan een nieuw level, de 50 wordt gepasseerd en ik enter daarmee het 51e level in mijn leven, die ik toch maar mooi in goede gezondheid heb weten te bereiken. Ik ben een trotse Gen-X-er, ik leef een duurzaam leven dat ik vooral meet aan mijn innerlijke rust. Ik hoef geen bucketlist waarop bungeejumpen moet worden afgevinkt want ik heb mij gerealiseerd dat ik niet leef om te laten zien wat ik allemaal heb gedaan. Dat maakt mijn leven niet interessanter. De waarde die ik hecht aan de kwaliteit van mijn vriendschappen, mijn relaties tot de liefste mensen om mij heen, en wat ik kan betekenen voor de ander, dat is wat voor mij telt. Zoonlief wordt ook steeds groter en geeft steeds meer aan wat hem interessant lijkt om te doen en daar zitten wel een paar leuke uitdagingen tussen. Voegen we toe aan onze gezamenlijke to-do lijst. ZO wordt het echt nooit saai. Dus kom maar op, Spit in the Hands & Rule your Life, zoals het een echte Gen X-er betaamt te doen! Geen nonsens, vooral doorgaan met waar je goed in bent en ik weet heus wel wat dat is. En; vooral genieten van het leven! Standje Roadrunner-snelheidslevel (ik weet niet beter en wil niet anders) met de nodige pauzemomenten ertussen, praktische instelling en zelfredzaamheid zijn mijn goals. Altijd al geweest en nu opnieuw omarmd. Een beetje vintage & beetje nieuw!Have a good day!Liefs Tamara

Een korte maar geestverfrissende blog,Als een kip zonder kop rennen we vaak van hot naar her, van afspraak naar afspraak, van activiteit naar activiteit. Zoals ik al eerder in een blog schreef lijkt het wel alsof dit de nieuwe status is waaraan men gemeten wil worden, want prop je je dagen, weken, maanden en jaren niet vol met activiteiten dan ben je een l*s*r.  Zoiets in die trant. Vaak gaat dat gepaard met de mededeling dat ze voor jou geen tijd hebben want druk, druk, druk. Relatief begrip zeg ik dan. Want juist door af en toe rust te nemen en alleen maar met je omgeving bezig te zijn maakt je een oneindig veel “rijker” mens dan de status die je verwerft door je zogeheten drukke leven. Dat vertelt mij namelijk niks en gek genoeg tegelijkertijd ook weer alles over de persoon.Maar goed, ieder het zijne zeg ik dan maar. Toch kan ik het niet laten om je dit even mee te geven.1. Echte rijkdom druk je niet uit in alleen maar geld en je drukke agenda. Echte rijkdom druk je uit in je gezondheid, je welzijn en of je kunt ontspannen, of je echte vrienden hebt waarvan je kritiek kunt ontvangen, aan geven en ook verdragen en of je ze vertrouwt. Geldt overigens ook voor familie. Maar dat is weer een hele andere categorie mens & relatie.2. Heb je een lange to-do-list? Dat is niet belangrijke info voor een ander. Zorg jij er nu maar voor dat je je to-do’s ook echt uitvoert en niet steeds op de lange baan schuift. Alles wat je op de lange baan schuift zorgt er uiteindelijk voor dat je wordt uitgeput door het feit dat het in je achterhoofd blijft hangen als zo’n irritant moetje. Dat kost je veel energie. Doe het nou gewoon! Dan ben je ervan af.3. Een doel stellen is goed. Maar hou altijd in je achterhoofd dat een doel bereiken niet in een rechte lijn zal gaan maar met vallen en opstaan. Je bepaalt je doel, je start, dan komt de twijfel. Je hebt nog veel te leren merk je, en je hebt een faal moment, ook prima, maar stop niet. Oefen en ga door, en ja, soms dan kun je je een beetje verloren voelen. Maar langzaamaan ga je de materie beheersen, want wat doe je? Precies, je blijft doorgaan en oefenen, vooral in geduld houden met jezelf, en je worstelt wat, maar het komt wel. De laatste loodjes wegen het zwaarst, zul je altijd zien. Maar dan plots, lukt het en heb je een overwinning. Je doel bereikt, hoe voelt dat nou! Niks gaat over een nacht ijs, onthoud dat. Hier spreekt een ervaringsdeskundige.4. Alle begin is wat rommelig, maar begin hoe dan ook! De fine tuning van je expertise, je website, je praktijk, je onderneming, dat komt wel. Het zou wat zijn als alles in een keer goed ging en perfect eruitzag. En wat je nu mooi/leuk/fantastisch vindt uitzien kun je over drie jaar knullig vinden. So what! Na die drie jaar is jouw onderneming er nog en dat is wat telt!5. Het jaar 2025 is bijna op de helft. Maar hey, we hebben nog een heerlijke, dikke 6 maanden te gaan. Fantastisch toch! Denk er niet aan hoe snel alles gaat maar geniet van je dag, deze dag, zonnig en bijna weekend. 6.Wees geen uitsteller. Van uitstel komt afstel en daarmee de onvermijdelijke verliezer. Geloof me, het geeft een oneindig beter gevoel wanneer je doorzet en daar de vruchten van plukt!7. Wanneer je: iets probeert kun je winnen of verliezen, kun je falen of er beter van worden. Wanneer je niet eens probeert, verlies je sowieso. Denk er maar eens over na, maar niet te diep.

Er is altijd wel wat te doen. We rennen, vliegen, duiken, springen, gaan en staan overal. Bezig zijn is hét statussymbool van deze eeuw en van de laatste twee en een halve generaties. 'Kijk eens waar ik ben', we gaan kris kras door het hele land op zoek naar vertier. Stel je voor je moet zeggen dat je even een weekend niks (relatief begrip) hebt gepland, stel je voor dat je met je kinderen het bos ingaat of naar het strand in plaats van shoppen op zondag in de grote stad, de woonboulevard, een speelparadijs. Het is namelijk ondenkbaar dat je kind zich gaat vervelen, wat een ramp, niet te overzien, een schande. Als kers op de taart wordt te pas en te onpas het tablet tevoorschijn getoverd, als zoethoudertje of simpelweg omdat ze stil moeten zijn. En incidenteel is dat geen probleem en moet dat kunnen. Maar we doen het niet incidenteel, daar zit de pijn. En ondertussen vragen we ons af waarom die jeugd van tegenwoordig toch zo “onhandelbaar en brutaal” is. Steeds meer verbaas ik mij over het feit dat kinderen kennelijk geëntertaind moeten worden, voortdurend en haast zonder stop. Bedenk dat ze al een  druk programma hebben, de hele dag. Ze gaan naar school, gaan sporten (hier thuis 4 x per week), hebben hobby’s (hier thuis 1 x per week). Daarnaast ontwikkelen ze zich door naschoolse interactie met vrienden, wat heel belangrijk is voor de sociale vaardigheden in het latere leven. Althans, zo zou het moeten zijn. Maar wacht, hoe dan?:Je kind voortdurend blootstellen aan tablet, smartphone, áltijd de deur uit, hierheen, daarheen zorgt voor buitenproportionele stimulans die ongezond is. Het altijd aanstaan door flitsende beelden te zien (van dichtbij op tablet of telefoon) of altijd vertier in de vorm van indoorspeeltuinen, speelhallen, bioscoop et cetera zorgt ervoor dat de hersenen op jonge leeftijd geen kans krijgen om info en prikkels te verwerken. Soms gaat men zelfs naar twee of drie verschillende activiteiten op een dag! Waar ligt dat aan? Aan het kind dat niks wil missen of aan de FOMO van de ouders? Of toch de uiterlijke schijn van: “Kijk mij es, wat ik allemaal doe en overheb voor mijn kind”. En word je daar dan echt blij van en nog veel belangrijker, jouw kind(eren)? Ben eerlijk. De enige die er blij van worden zijn de psycholoog later en de opticien. Want burn-out klachten liggen al op jonge leeftijd op de loer en de ogen zijn vroegtijdig verpest waardoor een bril noodzakelijk is. Verder beperken ouders op deze manier ook de vrijheid van hun kind om creatief te zijn. Werkelijk, die 20 minuutjes tekenen in drie dagen tijd heeft niks met creativiteit te maken. Puur op zoek gaan naar ander tijdverdrijf, paar uurtjes kunnen puzzelen, spelletjes spelen (de ouderwetse bordspellen) kleien, tekenen en knutselen van lievelingsfiguren, buitenspelen en hutten bouwen, dat is creativiteit en gezond tijdverdrijf. Zonder urenlange interventie van de ouders, behalve als eens een lastig gedeelte geknipt of vastgemaakt moet worden. Jij hoeft ze niet te vermaken, je mag ze hierin begeleiden. Ze vinden zelf hun weg in die creativiteit!Het kost wat moeite, ook ik kan mijn handen niet wassen in onschuld. Maar bij ons thuis is de knop nu wel om. Heeft ook even geduurd en het is nog steeds een strijd. Maar elk klein "geruzie"  over dat onding is het waard! Het verschil was te merken toen bij ons de tablet in reparatie was. En wat hebben we getreuzeld - lees; bewust gewacht - met het wegbrengen voor reparatie van dat "kijkmagneet". Ik kreeg er ondertussen een heel ander kind voor terug! Van het weekend hebben wij dan ook verteld dat een mobiele telefoon wat ons betreft voorlopig geen optie is. Maar ja, protest, want AL zijn vriendjes zeggen dat ze een mobieltje hebben, bla bla bla, en dat is niet eerlijk enzovoorts. Ik heb er niks mee te maken. Het verpest mijn kind, zijn gemoed ook en bovendien kan hij worden blootgesteld aan akelige dingen. Op school mogen ze sowieso geen mobiele telefoon hebben dus waarom, wat is dan de meerwaarde? Ook dit weer is een statussymbool, meer niet. Moet er per se een vriendje gebeld worden, gebruikt ie voorlopig mijn telefoon maar. Ik verkeer in de -misschien wel valse- overtuiging dat ik daarmee ook bijdraag aan een beter milieu. Wanneer je je zelf een beetje op de hoogte houdt van de ontwikkelingen op gebied van technologie heb je wellicht gelezen dat tablets, smartphones en alles wat met AI heeft te maken megalomane energie- en waterverbruikers zijn, kostbaar drinkwater, dat wordt verspild voor het draaiende houden van de mega-servers die nodig zijn en in de toekomst ook nog bijgebouwd worden om ons te bedienen van alle info op het WorldWideWeb, alle slimme meters en handige foefjes in huis enzovoorts. Maar ook alle raadplegingen bij AI-tools, omdat je zelf geen tekst wilt/kunt schrijven of een werkstuk of wat dan ook. En dan heb ik nog niet eens over het eventueel heimelijke “meeluisteren” door alle apparaten, naar het schijnt. Nee, ik ben geen wereldverbeteraar maar zolang ik dat kan neem ik mijn kind en zijn gezondheid, fysiek(=voeding en beweging) en mentaal(= ontspanning & rust) serieus en in bescherming. Daarmee betuttel ik hem niet. Ik probeer een verstandig en sterk mens van hem te maken die in staat is zelf oplossingen te bedenken. En dat doe ik door niet alles voor te kauwen en uit handen te nemen zodra het leven wat lastig is. Lees; lastig = verveling op jonge leeftijd, voorkauwen = eindeloos entertainment.We hebben een verantwoordelijkheid af te leggen aan de volgende generatie. Zodat ze straks ook goed voor zichzelf kunnen zorgen zonder dat ze wekelijks in de stoel van de psycholoog terecht komen en het leven niet onder ogen willen zien omdat ze niet hebben geleerd te handelen naar situaties of geen nee kunnen verdragen. En dat begint bij creativiteit, buitenspelen, en levende sociale contacten, geen chats of bots op mobiele apparaten. Kettingen los van die verslaving. En neem eens een PAUZE hiervan!Fijne dag nog. Liefs, Tamara.ps; Misschien een leuk weetje, maar ook een om eens bewust over na te denken.De kinderen van o.a. Steve Jobs, je weet wel, die i-Pad uitvinder en Apple oprichter? Mochten maar heel beperkt op sociale media en kregen geen iPad. Het is dat je het maar weet. Ik was wel gealarmeerd. 

Een verandering in je voedingsschema of een weglaten van een voedingsmiddel dat jouw gezondheid niet dient is moeilijk voor velen onder ons. Ook voor mij hoor, ik ben ook maar een mens. Daarom heb ik recent besloten om nog eens een detox te doorlopen. Mijn keuze viel op een kuur mét begeleiding die je ook echt moet opvolgen. Want detox is heftig, ingrijpend en kan ook emotioneel zijn. Daarnaast heb je natuurlijk de volle support van je naasten nodig, in mijn geval mijn gezin die ik hierin moet betrekken. Wanneer je met meerder mensen in een huis woont zul je dit moeten overleggen want geloof mij, je gaat eerst door een dal (fysiek) voordat je je beter gaat voelen. Het betekent ook dat je vrij moet kunnen nemen van je werk wanneer jou dat uitkomt en dat je met rust gelaten moet worden wanneer jij dat wilt. Waarom?Onder andere:- je zal hoofdpijn krijgen bij de pre-detox- er kan vermoeidheid ontstaan - je kunt het koud krijgen- wat spierpijn ervaren- honger- en dorstgevoel- je emotioneel voelen.Deze bovenstaande? Allemaal doorstaan. Is er wat aan te doen, zeker. Water drinken, rust nemen, wandelen in buitenlucht, een bad nemen, wisseldouches, vroeg naar bed, ademhalingsoefeningen, een massage boeken, helemaal niks doen, sauna, dat soort dingen. Kortom, ontspanning van de bovenste plank. Natuurlijk zit ik nu ook gewoon op mijn kantoor te werken, maar het is hier rustig en het thuiswerk leidt mij op die manier niet af. Dus dat is ontspannener werken dan van thuis uit. Dan maak ik straks nog een lekkere wandeling, ik pak mijn rustmoment, thuis hoef ik momenteel niet veel te doen. Ik zorg, maar gelukkig is zoonlief al groter en geen baby of peuter/kleuter, ik zorg, maar mijn man doet de (af)was, ik zorg dat ze te eten hebben en dat het schema loopt zoals het hoort en voor de rest doe ik nu minder fysiek thuis dan normaal. Dat komt volgende week wel weer eens. En ja, gelukkig heb ik die mogelijkheden, dat klopt. Maar 6 jaar geleden waren die er ook maar nam ik ze nooit, eenvoudigweg omdat ik dacht dat ik dat niet ging, omdat ik het niet bespreekbaar maakte en niet kon loslaten. Ook een les!Ik zit nu in dag twee van de daadwerkelijk detox en in dag 7 van het totale schema. Wat het moeilijkste moment voor mij was? De koffie laten staan en de daarbij behorende afkickverschijnselen. Verder was ik teleurgesteld in mijzelf bij het besef dat ik toch meer snoep/snaai/snack dan mij lief- en goed voor mij is. Een koekje hier een chippie daar, glaasje wijn in het weekend, extra broodje. En dat dat allemaal heel onbewust gebeurt. Mijn taak is om een nieuw plan op te zetten dat mijn resultaat ondersteunt ná de detox. Want ik eet wel gezond maar tussendoor gebeurden er dingen die mijn gezondheid niet dienen. De koffie, de chocolade/chips verslaving en de tussendoor snack. En dat gaat toch aantikken. Daar, mijn biecht, ik ben ook niet perfect op het gebied van voeding. Maar ik weet er inmiddels wel heel veel over waardoor het steeds een beetje beter gaat. Gewoontes zijn hardnekkige verschijnselen die maar moeilijk de kop in worden gedrukt. Maar het zal lukken!Dan mijn volgende tip. Bij een sterk hongergevoel grijpen naar fastfood is het slechtste idee dat je kunt hebben op dat moment. Waarom? In fastfood zitten niet de juiste vitamines en mineralen die ervoor zorgen dat jouw hongergevoel tot zwijgen wordt gebracht. Sterker nog, omdat het verzadigde gevoel snel verdwijnt schreeuwt het lijf om nog meer voeding. Je hongercentrum in je hersenen krijgt weer een signaal dat er actie moet plaatsvinden want de cellen (waaruit je lichaam is opgebouwd) schreeuwen om meer! (voedingsstoffen, de juiste) Maar ja, er is geen mineraal te vinden in je omgeving van fastfoodketens, snelle hap, afhaal en dergelijke. Nog een laatste advies:  Ik sta er niet achter maar honger jij je nou de hele dag uit omdat je wilt “lijnen”? Dan maak het ’s avonds wel de juiste keuze rondom je menu. Verse producten, zelf bereiden, niets afhaal, patat, of wat dan ook. Groente in overvloed, liefst verwarmd voor de vertering, fatsoenlijk stukje vlees/vis/kip of vegetarische variant. Bijvoorbeeld een zelfgemaakte black bean burger. Want anders zul je van een maaltijd per dag op den duur in omvang toenemen in plaats van afnemen. En dat is echt een feit. Je eet dan zo’n troep en bulk en ook nog het ‘s avonds dat het je gezondheid eerder zal schaden dan goeddoen. En echt, ik snap het, niet iedereen is fan van koken en niet iedereen besteedt gelijke tijd aan zijn gezondheid maar bedenk wel dat het fijnste gevoel is, energiek door het leven te gaan. En voeding heeft daar een heel groot aandeel in. Zo, dat was weer mijn preek voor deze week.Ik wens je nog een fijne dag.Liefs Tamara.Punt van aandacht: mijn detox bestaat dus wel volledig uit een groente- fruit en vitamine-mineralen pakket met kurkuma, kiemen e.d.. Geen dierlijke producten. Wel een biologische bouillon van tuinkruiden, zonder gist. En dat voelt fantastisch.

Er is nog zoveel te doen….en we gaan maar door. In aanloop van mijn nieuwe idee komt er veel op mij af. De truc is om het overzicht niet te verliezen, want tussendoor ben ik toch gewoon met cliënten bezig en heb ik mijn  “thuiswerkzaamheden” natuurlijk ook. Thuis zeg ik het altijd andersom: mijn “buitenshuiswerkzaamheden”, waarmee ik de praktijk en mijn ideeën bedoel. En daar besteed ik inderdaad iets te weinig tijd aan, naar mijn zin. De goede balans hierin vinden, vooral ook als ouder, is echt een uitdaging. Maar gelukkig is er allerlei hulp (van derden) en hulpmiddelen die het leven een stuk eenvoudiger maken. En die tot nu toe hebben voorkomen dat ik niet helemaal als een kip zonder kop door het leven ren en een burn-out krijg. Los van het feit of ik daar gevoelig voor ben of niet maar ook ik ken momenten dat ik echt geen puf meer heb om verder te gaan. En gelukkig durf ik nu ook echt de rust te pakken die ik denk nodig te hebben.Burn-out, een niet meer weg te denken ziektebeeld in de huidige maatschappij. En een ziektebeeld met vriend en vijand. De een zet het weg als een beetje overspannen en niet aanstellen maar door. De ander lijdt er echter onder omdat de burn-out hem/haar te pakken heeft gekregen Want zo kun je het eigenlijk het beste zien. Het overkomt de mens. En het is moeilijk aan te tonen wat nou precies de trigger is. Per individu verschillend.  En dat is niet vreemd wanneer we alle prikkels die we dagelijks krijgen te verwerken eens onder de loep nemen. Voorbeeld:Let op: scenario zonder kinderen!Je wekker gaat en de één staat fris en fruitig op, de ander wil nog snoozen en weer een ander is zelfs helemaal niet uit bed te branden. Die laatste kom ik in een ander blog op terug. Je staat op en wat is het eerste wat veel mensen doen? Precies, de telefoon pakken, want deze heeft waarschijnlijk sowieso al gefunctioneerd als je wekker en je checkt even je social(s) je privémail, een appje van ….Je verzorgt je, drinkt koffie/thee (beiden niet de gezondste optie) vergeet je 2 glazen water, die standaard zou moeten zijn in de ochtend, leest vervolgens de krant, boordevol ellende van de wereld, of je luistert/kijkt het nieuws welke dezelfde negatieve boodschap uitdraagt als de krant met precies hetzelfde effect op jou. Vervolgens eet je gauw een ontbijtje (of neemt het mee) want toch alweer tijd verloren, in het begin al, door dat schermpje. Wat we met lunch doen zien we op het werk wel weer, nu geen tijd meer. Je bent pas anderhalf à twee uur wakker en je hebt nu al stress. Stressfactor nr 1.Je stapt in de auto (doen er veel) en luistert naar de radio en al zijn commerciële prietpraat die voorbijkomt in de vorm van reclame…prikkels, prikkels, prikkels, zowel verbaal als ook op straat waar overal licht en straling om je heen is, de reclameborden zijn tegenwoordig ook vaak digitaal. Dat was stressfactor nr. 2. Het verkeer staat vast, er is wat gebeurd, je komt beslist te laat, hallo stressfactor nr. 3. Je arriveert op het werk, net op tijd of net iets te laat, je slingert je pc aan en checkt de mailbox, die weer bomvol zit met…je werk (zeker als je een “kantoor’ functie hebt) Stressfactor nr. 4. Zoals je mailbox nu al overloopt, begint dat bij jou ook al, amper 4 uur verder in de nieuwe dag. We gooien er een kop koffie op, in de ijdele hoop dat je er actiever van wordt. Stressfactor nr. 5. En je werkdag barst flink los. Nog 6 uur te gaan.Herkenbaar? Ja, iedereen heeft het druk maar dit bovenste is een gemiddelde voorstelling van de doorsnee Nederlander, zonder kinderen, op dit moment. Heb je kinderen- en ja dat is je eigen keuze geweest, weet ik maar toch- dan is het nóg hectischer. Evengoed, zoals je leest, het zit barstensvol stress. En dat ligt niet alleen aan je werk maar ook aan je activiteiten en omgeving in de vrije uren. Je komt namelijk overal prikkels tegen waardoor je onderbewustzijn overuren draait en op den duur veroorzaakt dit stress en overspannenheid of een burn-out. Het is geen leuk nieuws, nee, dat kan er ook nog wel even bovenop al die negatieve prikkels die je al de hele dag krijgt, dankjewel Tamara! Ja, maar het is de realiteit. Toch heb ik wel een, nu komt het, positief puntje: op voedingsgebied kan ik je al een stapje vooruithelpen. Gezonde voeding heeft een positief effect op hoe jij stress ervaart. Met andere woorden: gezonde voeding zorgt voor minder stress. En een van die supervoedingsstoffen die je kan helpen is Omega-3. Dus kom maar op met die vette vis, zeewier, algen, hennepzaad, chiazaad, lijnzaad, en gras gevoerd vlees.  Dat mag op je menu. Ben je vegetariër, dan zijn zeewier en algen, lijnzaad, chiazaad en hennepzaad je beste vrienden/opties. Of natuurlijk een supplement. Maar daar pleit ik niet voor.Spoiler: het gebakken visje op de markt, je weet wel, kibbeling en lekkerbek…geen goeie bron van Omega-3, helaas. Het is gefrituurd en is daarom een ongezonde snack. Maar wel lekker! Volgende week weer meer.Fijne dag nogTamara…

Ik begin van voor af aan en nu goed. Onthoud dat woord; goed. Waarom? Dat zul je later gaan zien of horen. Bij het opstarten van deze week, na die zaligmakende heerlijke twee weken vakantie die we hebben gehad, had ik meteen het gevoel, klaar nu! Roer om. Ik heb echt stress gehad van mijn praktijk. In die zin, ik beleef er echt geen plezier aan omdat de puzzel niet goed in elkaar schuift. Te veel losse eindjes, flarden, onaf, geen geheel. En omdat ik maar doorga en doorga, zonder ooit echt eens rust te nemen, kwam ik maar niet tot dé oplossing, tot hét idee. Het meest gênante aan dit ei-van-Columbus-verhaal is dat ik in mijn blogs erop los predik over het reilen en zeilen van rust en ontspanning en geen chronische stress hebben maar het heeft mij bijna mijn eigen gemoed en geloof gekost en ik had, echt waar bijna - dat weet mijn man nog niet eens, nu wel besef ik- de handdoek in de ring gegooid. En hier sta ik nu, het levende bewijs van bewust een stap terug doen en je leve onder de loep nemen. Ik word verdorie nog aan toe bijna 50, dan moet je toch wel weten wat goed voor je is, wat je wilt, hoe je in het leven staat enzovoorts?!? NOT!De vakantie was mijn medicijn. En al heb ik niet alles gedaan wat ik wilde doen, ik heb wel precies dat gedaan wat mij tot dit punt bracht. Dagen waarop niets gepland staat en waar niets moet en alles mag. Tijd voor mijzelf, ook omdat zoonlief inmiddels de leeftijd heeft waarbij ik niet iedere 3 seconden moet checken in welke situatie hij zich nu weer bevindt en hij zich vanwege zijn hobby’s gerust een uur in zijn eentje kan vermaken of buiten ging spelen met een vriendje of onder de hoede van zussen (ook mijn zus) en vriendinnetje eens even zonder zijn ouders op pad kon. En vooral ook omdat hij kan vertellen wat er is als er wat is. Scheelt echt enorm. Dat zijn mijn gestolen rustmomenten. De eerste tekenen van zelfreflectie dienden zich een paar weken geleden al aan, eerst door M, die mij een healing massage gaf, daarna door C., ook met een eigen praktijk- de zon in jou - die mij een cruciale vraag stelde. Ten slotte mijn pseudoniem waaronder ik altijd mijn kritische blogs schreef; Charlotte. Zij is degene die met mij mee veranderde en die nu definitief een andere body heeft aangenomen. De blogs die ik voor die website schreef zijn nog een paar maanden te lezen en dan is dat project afgerond, zoals het er nu uitziet. Het verschuilen-achter is voorbij en het wordt tijd dat ikzelf - doodeng en spannend - in de schijnwerpers stap. Hoe ik dat ga doen? Als een platform van Mara Vé. Ik ben al een eindje op weg maar heb nog heel wat te doen voordat ik in de lucht ga én live, want het wordt ook een tastbaar product. Laat je verassen maar heb wel geduld. Ik ben en blijf een perfectionist wanneer ik met styling, invulling en inhoud bezig ben. Een overblijfsel van mijn vorige bedrijfsfuncties; echt alles moet kloppen voordat ik de lucht in ga. In ieder geval wordt het, hoop ik, maar weet ik ook, een frisse wind in mijn praktijk waar ik, als het echt die aandacht behoeft, ook nog steeds 1-op-1 cliënten ontvang omdat er niet maar één remedie is voor allen. Het vergt wat creativiteit maar dat is wel toevertrouwd aan het kind in mij dat geniet van haar leven!Fijne dag nog…

Even geen stress nu. Maar lees deze blog wel. Een greep uit mijn persoonlijke leven en obstakels.Opstartproblemen, algoritmes, de zere plek en deze keer echte vakantie.Deze regenachtige dag zorgt op de een of ander manier ervoor dat ik vertraagd reageer. En gek genoeg lig ik toch op schema. Alleen de ochtendwandeling heb ik later gedaan omdat ik een onderbroken nacht had door de harde regenval op het dak, had het ook wat koud want de winterdeken is al opgeruimd en weet ik veel wat er verder nog door mijn hoofd spookte wat mij heeft gewekt. Niet aan één stuk slapen is voor mij iets vreemds en kan in de ochtend dus die opstartproblemen geven. Tel daar dan ook nog de regen bij op die nog niet gestopt was en ja, dan kan ik wat weerzin voelen om op te staan, mij in de sportbroek te hijsen en opgewekt naar buiten te lopen met 5º Celsius en kletsnat weer. En er zijn ook nog zoveel dingen vandaag waar ik aan moet denken wat een strakke planning eist. Dus het afstrepen is vroeg begonnen vandaag. Het is even aftellen nu. Lummelen en even geen verbouwingen dit jaar.Zoals mijn zoon aftelt naar de meivakantie, zo doe ik dat eigenlijk ook. In de ochtend iets meer op je gemak de dingen kunnen doen, wat een zaligmakend idee. Even lummelen. Vorig jaar rond deze tijd vlogen we van de ene verbouwing en verduurzaming in de andere, nu hebben we echte rust. Ikzelf heb ook nagenoeg alle dagen dezelfde vakantie als mijn zoon. En dat is een onbetaalbare vrijheid die niet in geld is uit te drukken. Er zijn veel werkende mensen die deze luxe niet hebben of niet nastreven. Van de andere kant wil ik natuurlijk ook gewoon door met mijn werk, want ik zit vol ideeën en plannen die ik allemaal aan het opzetten ben en die ik graag wil uitwerken en ten uitvoer brengen. Waardoor die twee weken vakantie en dan “niks doen” in feite geen optie is. Maar ik doe niet niks. Dat is nou juist het mooie van dit verhaal. Ik manage mijn kostbare tijd tegenwoordig en dat is goud waard. Lees dit, trap er niet in!:Mijn praktijk ondervond ook een beetje opstartproblemen. Dus ik ging op zoek naar mogelijkheden om mij beter in de markt te zetten. Ik weet niet of je nog veel op FB op Insta en dergelijke komt maar ik kom er nog wel es een keer per dag en dan vliegen mij de business coaches om de oren. Eén keer heb ik gekeken en sindsdien word ik belaagd met een hoop advertenties en aanbiedingen. Het maakt niet uit hoe vaak ik negeer, ze als irrelevant aanklik, of zelfs als irritant; het houdt niet op. Het algoritme waarin ik terechtkwam doordat ik op internet op zoek was, heeft dit teweeggebracht. Een strategie die ik nu door heb. Ook die van de business coaches. Als je het mij vraagt zijn ze allemaal bij elkaar ind e leer egweest. Want de standaard kortingen die ze je geven, de ”gratis extra’s”, de “tools” die ze met jou willen delen, de welbekende: “claim gauw jouw plekje want er zijn nog maar twee plaatsen vrij”. Ik zie het nu, want ik kreeg die mailtjes ook en het wordt mij ook "geadviseerd" die strategie te hanteren. Toch stapte ik in, in al mijn enthousiasme. Want ik had maandelijks wat geld over en in plaats van het te sparen heb ik dat anders geïnvesteerd.  De werkelijkheid is: ik zit nog steeds op dezelfde plek waar ik een half jaar geleden zat. Niet meer muurvast, maar die eer komt niet de businesscoach toe. Die eer komt mijzelf toe!!! Wel met een legere beurs en dat vind ik ergerlijk. Dus trap er niet in. Mijn mensen, mijn clubje, mijn omgeving:Een studie-vriendin legde uiteindelijk de vinger op de zere plek, op afstand en goed aangevoeld. “Of ik mijzelf wel serieus nam?” was haar vraag. Ik las het bericht lopend op straat en ik denk dat de mensen om mij heen raar hebben opgekeken van mijn harde kreet, mijn lach doordrenkt van het ongeloof. Dat zij mij, op die afstand (ze woont in Groningen) en aan de hand van één ontbrekende factor in mijn blogs van boven tot onder heeft weten te doorgronden. Ik krijg er nu weer kippenvel van. Dus daarom, lieve vriendin C. op afstand, dankjewel. Jij weet nu, en ik ook, dat ik een redelijke doorbraak een week eerder speurde, mijn gemaar, mijn twijfel, terughoudende opstelling en het volledig wegvlakken van mijzelf. Die pijn werd iets eerder blootgelegd (dankzij onze lieve M.) Maar jouw opmerking was dé druppel. Het bewijs dat het volledig anders moet. En daarvoor hoefde ik geen €3.000 euro te betalen die ik wel aan de businesscoach besteedde om mij wegwijs te maken met vooraf opgenomen filmpjes. En die beweerde mij wel even te navigeren naar een succesvolle onderneming. De grote kul allemaal. Ik zag ze wel, die medecursisten tijdens de live sesies op zoom en met dezelfde vertwijfeling in hun ogen die ik ook voelde. Maar laat ik je dit meegeven: Als je zelf een puinhoop bent vanbinnen en een hoop rommel om je heen van buiten, je sh*t niet op orde hebt dan werkt dat door naar alles en iedereen om je heen. Ook je onderneming of je werk. En dat maakt mij wel boos en teleurgesteld. Want ik schep gek genoeg wel vertrouwen in vreemden die zich de hoofdprijs vragen terwijl mijn omgeving mij door en door kent. En zij vragen zich niet de hoofdprijs. Alleen af en toe wat aandacht. En daarom is mijn vrijheid niet in geld of goud uit te drukken en zeg ik; “kom maar op met die vakantie want ik heb het nodig en mijn omgeving ook!”Ik wens jullie een fijne vakantie. Mijn blogs hebben ook even pauze.Liefs

We gaan weer verder met het onderwerp stress. Misschien is het leuk om te weten dat de mens is gemaakt om acute stress te verwerken. Weet je het nog? Acuut als in, de tijger die jou achternazit (oh wacht dat was in de oertijd) ik bedoel, het winnende doelpunt, een snee in je vinger, de uitslag van het examen afwachten, verliefdheid? Dat zijn allemaal positieve vormen van acute stress die je leven wat kruiden en je alert houden.Chronische stress daarentegen is funest. Mooier kan ik het niet zeggen, het is gewoon ongezond voor je. Verkeerde relatie, verkeerde baan, verkeerde vrienden, een ouder die jou als uitlaatklep gebruikt, te veel dagtaken omdat je geen nee kunt zeggen. Als voorbeeld: je hebt een gezin, je werkt (parttime-fulltime) maar je bent ook nog mantelzorger voor een externe factor. Kostbare tijd voor de leuke dingen van het leven, zoals hobby of eropuit met gezin of je vrienden wordt dan al een stuk lastiger. Want je wordt bijvoorbeeld verteerd door schuldgevoel wanneer je eens even geen tijd besteed aan zorgtaken of aan de ander. Stressfactor. Uiteraard is het per persoon verschillend hoe je reageert, want wat is je spanningsboog en hoe ga je met het leven om? De een kan meer aan en verdragen dan de ander. Of gaat er anders mee om, relativeert beter en doet gaat door. De tijd van nu vraagt veel van je en tegelijkertijd ook weer niet. Het werk dat men vroeger deed was zeker fysiek gezien een stuk zwaarder dan nu. Ook de werkweek bestond uit 6 dagen à 9 uur in de week, dat is nu zo’n vier dagen à 7 tot 8 uur gemiddeld voor een heel groot deel van de NEDERLANDSE werkende bevolking. Dus hoe komt het nou dat we ons zo overvraagd voelen, moe, zo ontevreden zijn, angstig en ons afsluiten voor de buitenwereld in de negatieve zin van het woord. Natuurlijk weten we dat sociale druk tegenwoordig aan alle kanten aanwezig is. Maar hetgeen wat echt heel veel van je vraagt is de constante aanwezigheid van de mobiele telefoon. - Altijd de socials controleren (waar de telefoon officieel niet voor bedoeld is)- De kans om gebeld te worden (waar de telefoon eigenlijk wel voor bedoeld is) - Whats app (groepen) en zijn duizend-en-één-berichten- Je boodschappen online doen- Je kleding online kopen- Je bankzaken online doen- Je fitness app voor de dagelijkse beweegtarget.- Je agenda- Je foto’s. En dat terwijl we vroeger echt niet iedere dag naar de Hema gingen om het    rolletje te ontwikkelen om onze selfies (die hadden we toen nog niet) te bewonderen.- want de hele wereld moet jou zien- want het hele leven en alles moet beleefd worden. - enzovoorts…..Alles, maar dan ook werkelijk alles zit bij elkaar gepropt in dat ene langwerpige onding, dat we pakweg 20 jaar geleden nog niet eens dagelijks bij ons hadden. Dus denk nou niet dat je overstress niet voor een gedeelte ligt bij het feit dat je die telefoon niet eens een uur of drie aan de kant kunt leggen. Voorbeeld:Winkelen, of zoals dat tegenwoordig heet SHOPPEN, voor kleding deden wij vroeger, toen ik nog een klein meisje was, twee keer per jaar. Toen was dat zomergoed en wintergoed. Dat was een feestje op zich. Een dagje winkelen. Daar werd maandelijks geld voor aan de kant gelegd. Er werd niks op de pof gekocht zoals nu grootschalig met Klarna, Afterpay, Creditcard of Kredietrekening. Want linksom of rechtsom, dat geld moet je toch betalen. Nu wordt er maandelijks geshopt, een hele bulk, online en op de pof. Dus je komt je hut niet meer uit, beweegt niet voor je koopwaar en kunt het tegenwoordig ook weer laten afhalen, thuis, als het niet bevalt.Vooral jongeren kopen graag en veel en vaak (!!!) via zo’n uitstel-betaalmuur en daar zit gelijk de pijn van de volgende stressfactor. Hallo geldproblemen want help even vergeten dat we nog een schuld hadden bij Klarna/Afterpay/Creditcard/of wat dan ook en hallo nog meer stress. Want dat geld hebben we nu even niet. Papa en mama misschien? Oh die doen hetzelfde. Ja, we hebben wel alle wensen die het liefst stante pede vervuld moeten worden maar die we eigenlijk niet kunnen permitteren. Al die wensen zijn weer een voortvloeisel uit alle hippe, stoere, coole & EPIC influencers die van alles aanprijzen en je enorm voor de gek houden met hun verkooppraatjes. Op Insta, TikTok, Fb, SnapChat of wat dan ook. Wacht, huh? Ja, want je zat dan toch weer een half uur op je socials. En als je gevoelig bent voor reclame en een bepaalde verslaving prikkel hebt (ook getriggerd door je schermpje, want dopamine-shotje) kom je in die vicieuze cirkel terecht. En gaat het hele riedeltje van voor af aan van start.  Worden we nog ontevredener, nog minder sociaal (we verstoppen ons inmiddels al voor de helft van onze bekenden) kritiek wordt steeds minder goed geïncasseerd, we praten steeds minder, lachen steeds minder, irriteren ons steeds meer enzovoorts. Of we krijgen een burn-out. Niet van je werk maar van je after-work bezigheden. Zie je het sneeuwbaleffect? En welke chronische (!) stress dit met zich meebrengt? Het is een echt probleem geworden ons digitale leven.  Waarvan de een zegt; "een ontwikkeling die je niet meer tegenhoudt" en waarvan een ander zegt, "die keuze ligt nog steeds voor een volwaardig deel bij jou". Doe wat met deze info. De kracht ligt nog altijd bij onszelf. Dan als laatste nog even dit: een mobiele telefoon aan de eettafel. Doe het niet. Het is niet erg chique en tegelijkertijd ook het signaal dat de telefoon belangrijker is dan je tafelgenoten. Zo komt het althans vaak op mij over. Ben je klaar met eten en wil je de ander iets laten zien? Prima, maar tijdens de maaltijd, alsjeblieft niet. Het zijn maar 20 minuten van je tijd. Die kun je vast wel opbrengen om niet met je phone in je hand vastgeplakt aan de tafel te zitten, toch? Tip? Neem de controle over je leven weer terug en doe die phone in de ban anders zorgt die phone er wel voor dat jouw leven in de ban raakt, van.....Ik wens je een mooie dag. LiefsMara Véps. bij sommige woorden zou ik het liefst gewoon willen dat je kunt horen hoe ik het zou zeggen. Zoals bijvoorbeeld EPIC influencers.My God...ik hoop dat de grote letters een beetje een idee geven.....

Vorige week donderdagavond was ik met vriendin N. naar het Toon Hermans Theater in Sittard om de OERsterk TheatertOER  van Richard de Leth bij te wonen. Je weet wel, de oprichter van de Oersterk Academy waar ik onder andere mijn diploma’s heb behaald.Het was wel weer eens leuk om hem te horen spreken, inmiddels is het alweer een jaar geleden dat ik mijn opleidingen heb afgerond en mijn pad ben vervolgd.Het mooie eraan was dat ik weer een beetje van die “oja” en “aha, klopt” momentjes kreeg. Informatie die ik wel weet maar wat een beetje in de vergetelheid is geraakt door de maanden heen. Dus heb ik mijzelf voorgenomen dat ik toch wat vaker mijn aantekeningen erbij moet gaan halen (want in de boeken staat die info niet) om mijzelf eraan te herinneren waarom ik doe wat ik doe en zeg wat ik zeg op het gebied van gezondheid. Zo ook in mijn blogs, ik blijf herhalen wat ik belangrijk vind. Totdat het eindelijk doordringt dat er iets moet veranderen in je leefstijl. Want je kunt wel zeggen: “ja ik heb geen coach nodig om mij allemaal te vertellen wat ik wel en niet mag, dat weet ik zo ook wel”. Ik hoor ze zo vaak. Maar je mag je tegelijkertijd ook afvragen waarom je het dan maar niet op de rails krijgt. Waarom krijg je steeds weer een terugval?De trigger:Wat ik zoal hoor?‘ ja ik eet al gezond, daar heb ik geen coach voor nodig.’ ‘ ja ik weet dat ik mijn baan moet veranderen daar heb ik geen coach voor nodig.’‘ ja ik weet dat ik betere balans moet vinden, daar heb geen coach voor nodig.’‘ ja ik weet dat ik meer moet bewegen, daar heb ik geen coach voor nodig.’‘ Ik doe het zelf, ik ga daar geen geld in investeren.’Ja echt, wordt mij allemaal verteld. Ik denk dan: ‘Ja prima, hobbel vooral lekker verder.’ Maar:- je eet nog niet zo gezond als dat je zelf denkt. Een opgeblazen buik, onverklaarbare huiduitslag, jeuk, overmatig zweten of honger na   de maaltijd? Deze tekenen zijn er niet voor niks.- je hebt nog geen zicht op een andere baan. Zit maar vast in je gepieker, je koppigheid en neemt de afwachtende houding aan?- je vindt je balans niet want je bent niet vooruit te branden en tast in het duister naar wat je precies wilt.- je hebt nog steeds niet de fitheid en conditie bereikt die je wenst, dus beweeg je dan wel op de juiste manier?Zoek vooral geen hulp, geef geld uit aan nutteloze zaken en zoek mensen die je naar de mond praten. De spullen zijn een vervanging en weerspiegeling van jouw gemoed en een opvulling van de leegte die je ervaart en de mensen die je naar de mond praten en zich schikken in het ach en wee slechts tijdelijke lapmiddeltjes.Een kleine wake-up call:Investeren in je gezondheid is belangrijk (ja ik blijf het herhalen). Vooral als je ouder wordt. Een twintigjarige zal ik zelden kunnen overtuigen dat er iets moet veranderen. Ze zijn nog te jong en fit (maar niet zo fit als toen ik twintig was) om te beseffen dat er een dag komt dat je een andere invalshoek van het leven zult naderen. Tegen de tijd dat je je 40e levensjaar bereikt verandert er zoveel dat het bijna niet te geloven is. Vooral vrouwen ondervinden de nodige veranderingen. Ga op tijd aan de slag om met dit proces om te kunnen gaan.En dan vraag ik je nog even dit: Dus je zegt gezond te eten, maar weet je ook precies wat je eet? Of dat het past bij jouw behoefte? Weet je welke voedingsstoffen je binnenkrijg? Bijvoorbeeld als je kikkererwten eet? Hoeveel KC ze bevatten, hoeveel Eiwitten, Mineralen, Vitamines en Koolhydraten? Persoonlijk vermoed ik dat je weinig inzicht hebt. En dan kun je wel zo “heel gezond” bezig zijn met je voeding, want daar staan kikkererwten immers “bekend” om. Maar hoeveel koolhydraten krijg je precies binnen? En is het dan verstandig om daar een salade mee te vullen?Al heb ik mij voorgenomen meer positieve woordkeuze toe te passen is hierop toch helaas het antwoord: nee. Ten eerste al eens omdat een kikkererwt een peulvrucht is, net als linzen, erwten, sojaboontjes et cetera. Alleen al dat feit maakt dat ik ze nooit in de categorie, supergezond zal zetten. En net zoals linzen en erwten. Je eet ze als een bijgerechtje eens in de zoveel tijd. Niet dagelijkse en misschien zelfs niet wekelijks. En altijd maar 1 soort per week. Dus niet vandaag linzen, morgen erwten overmorgen kikkererwten. En voor de vegetariër onder ons: veel vleesvervangers bevatten soja, dat valt ook onder de categorie peulvruchten. Ik wil het maar gezegd hebben.Doe er je voordeel mee, nul investering en toch belangrijke info en inzichten.Ik blijf het herhalen. Doe ik graag op dit gebied.Ik wens je een fijne zonnige dagLiefsMara vé

We hebben het de laatste weken over stress. Vandaag zal ik kort uitleggen wat de ingrijpende gevolgen van chronische stress kunnen zijn, zowel fysiek als mentaal. Chronische stress leidt vaak tot een langdurige verhoging van de productie van stresshormonen zoals cortisol. De gevolgen hiervan zijn onder andere:

Om maar gelijk de daad bij het woord te voegen. De frequentie van mijn blogs beter hanteren. Dus vandaag deel twee van het onderwerp Stress.Wat is stress, wat doet het met jou en wat zijn de gevolgen wanneer je langdurig stress ervaart? Dat zijn de onderwerpen van de komende blogs. Deze week ga ik vertellen over de verschillende vormen van stress. Maar eerst kort dit. Je lichaam is zo gebouwd dat het zelf zorgt dat intern alles in evenwicht blijft. De homeostase; ofwel de gezondheid van je lichaam wordt bewaakt door allerlei innerlijke processen. Denk hierbij aan je lichaamstemperatuur, je glucose, de bloeddruk, je zuurstofdruk, en je energielevel. Dat zijn er heel wat om bij te houden en daar heeft je lichaam het dagelijks erg druk mee.

Ik kreeg wat tips:Onlangs had ik een lunchafspraak met een van mijn blogvolgers. Oké, ze is ook vriendin P. maar wel een soort van redelijk onafhankelijk criticus als je begrijpt wat ik bedoel. Dus ze gaf mij een tweetal tips waar ik gelijk werk van zal maken. Ze vertelde dat mijn blogs heel interessant zijn, leerzaam en dat ze er goede tips uithaalt (all for free) maar dat ik wellicht, heel misschien de blogs iets moet inkorten. Het is op een gegeven moment te lang, dan wijk ik iets af van het onderwerp en verlies dan op een gegeven moment de rode draad. Dus eigenlijk de clue van mijn verhaal.  Een hell of a tip, dus dank hiervoor aan bovengenoemde. Het zal een overblijfsel zijn van de charlotte-s-blog.nl en misschien moest ik die draad voor mijn kritische kant van het leven daar maar weer oppakken en de Mara Vé alleen de focus op voeding en welzijn behouden. De andere tip was of het dan misschien iets frequenter kan, want soms zit er best een periode tussen. Consider it done, bij deze.Waarmee ik gelijk wil aangeven dat ik altijd opensta voor suggesties. Kijk, wil je een compleet plan van mij waardoor je weer helemaal lekker in je vel zit, dan zeg ik, maak een afspraak en we praten verder. Wil je alleen mijn blogs lezen, die ook waardevolle tips en handvaten bevatten, ook prima. De filosofie dat ik je ermee kan helpen is voor mij al een kleine beloning.Terug naar de blogs, wat is het thema van vandaag dan? Het stukje kan niet meer al te veel letters bevatten want ik heb al een half a4-tje vol getypt en dan heb ik het nog niet eens over mijn onderwerp gehad. Help, ik voel druk. Een gezonde vorm van druk maar toch. Stress. En daarmee snijden we gelijk het onderwerp van vandaag aan, een alledaags probleem voor iedereen.Stress en ontspanning!In een wereld van meer, mooier, sneller, beter en vooral de eerste willen zijn maakt dat we momenteel leven als een kip zonder kop. We zijn heel druk maar komen nergens aan toe, boeken geen resultaat en worden er vervolgens nog onrustiger daarvan. Dus om die onrust te onderdrukken ga je weer op zoek naar de volgende activiteit en zo creëer je nog meer onrust en gaan we nog meer activiteiten in ons leven inruimen waardoor we uiteindelijk, geheel ontevreden, doodmoe en gedesillusioneerd steeds maar in dat muizen rad blijven draaien. Want we willen ons bewijzen; “ontspannen en niks doen is voor losers en daarmee bereik je niks”. Dat is de algemene instelling en tegelijkertijd een grote valkuil voor driekwart van de mensheid. Als je altijd op weg bent naar geluk ruil je het heden in voor een fantasie die je allang had kunnen bereiken als je nou eens eindelijk een keer had stilgestaan bij hetgeen je allemaal al hebt (bereikt).En waar gaat het om? Je bewijzen voor de buitenwereld? Het laten zien van: kijk eens wat ik allemaal heb, kan, doe, wie ik ken, waar ik heen ga? Het hebben van een “volle” agenda is het ultieme bewijs tegenwoordig dat je ertoe doet. Ja niet bij mij overigens, ik vind je alleen maar een triest figuur en heb vooral medelijden met je. Ben je bang dat je iets mist? Wat dacht je hiervan; je mist je complete leven als je op die manier blijft doorgaan. Wij, BIJ MIJ THUIS DUS, plannen heel bewust een weekend per maand waarin we dus niks afspreken. Een heel weekend waarin last minute wordt beslist wat we doen en hoe we invullen. Is dat lekker wat lummelen, heerlijk, is dat last minute ergens heen? Ook prima. Maar geen planning. Mijn hele week ren ik al op een ritme en bewust geplande activiteiten. Ik ben moeder en moet wel een schema hanteren anders krijg ik niks gedaan. En in dat schema zit ook heel bewust wat ontspanning in. Ik ga niet vertellen hier hoe mijn dag eruit ziet maar toen ik nog (meer dan) fulltime werkte voor een baas en geen gezin had, dacht ik serieus dat ik het druk had. Oke, ik had andere prioritieten en activiteiten, de rest laat ik in het midden. Doordat we massaal constant “aanstaan” is ook spontaniteit of een onverwacht bezoekje van iemand echt een drama geworden. Ondenkbaar dat je even spontaan ergens langs kunt gaan want de ander schiet gelijk in de stress. Waar onze ouderen verlegen zitten om een bezoekje zijn de jongere generaties niet zo’n fan ervan. Nog niet.Social Media:Toch zouden we er goed aan doen ons leven wat minder te laten bepalen door wat anderen denken, zeggen en allemaal doen van welk we onder andere "ongewild" deelgenoot worden gemaakt door sociale media. Acht van de tien dingen die je er ziet zijn totaal niet belangrijk, niet eens leuk en brengen eerder onrust en een ongelukkig gevoel met zich mee dan dat het je vrolijk maakt. Oké, behalve de kattenfilmpjes dan. Die blijven hilarisch. Maar duik je eenmaal in een van die posts, voordat je het weet ben je tien minuten verder. En wat heb je dan gezien wat bijdraagt aan je dag? De tijd glipt als zand tussen je vingers door, verknoeide tijd. Gemiddeld wordt zo, inmiddels, meer dan drie uur per dag letterlijk verspilt aan die onzin, dan is het toch zeker geen wonder dat we ons werk niet meer gedaan krijgen? En dat we druk voelen omdat we weten dat we eigenlijk in die tijd wel al het andere werk hadden kunnen doen dat nu nog steeds niet af is. En ook nog tijd over om te ontspannen.En dan hebben we nog de FOMO, wat social media veroorzaakt. Twee lieve ladies die mij hierover onlangs vertelden. Ze waren (bewust) de drukte ontvlucht maar het idee dat ze iets misten stak kort de kop op. Dus ze keken maar niet meer op Insta of Fb. Maar alles wat ze zagen op Sociale Media was een split second van het leven van iemand. Het wordt echter allemaal dusdanig in elkaar gezet dat het lijkt of men ik weet niet wat voor een fantastisch event heeft meegemaakt tijdens jouw bewust gekozen afwezigheid. En tijdens die afwezigheid een ontspannen activiteit hebt gedaan welke onder de eindstreep veel waardevoller is dan die filmrol aan bonte foto’s op FB en Insta. Sociale Media; op lange termijn kan deze overprikkeling tot chronische stress leiden. En chronische stress brengt weer allerlei andere gezondheidsklachten met zich mee. Dus wees alert. Ik heb hierin maar één goede raad; Ontspan, zonder je phone. Dat is zo goed voor je hersenen, je bent je zo bewust van jezelf op dat moment. Ren er niet van weg. Na een rustmoment ben je weer in staat om de hele wereld aan te kunnen voor de komende uren. Zie het als een aanvulling en niet als verloren tijd.En geniet….Volgende blog zal ik iets dieper ingaan op dit onderwerp. Ik wens je een fijne dag toe met hier en daar wat opklarende ontspanmomenten. Al is het maar een korte ademhalingsoefening. LiefsTamara

Regelmatig kaart ik wel eens aan dat het nooit te laat is om een nieuwe start te maken. Ik hou mij vooral bezig met voeding maar ook op ander gebied is dit belangrijk. Daar hoort ook bij dat je iedere dag, ieder moment van de dag die beslissing kunt maken. Andere voeding, andere benadering van een situatie, tot 10 leren tellen, kort lontje een beetje langer maken, dat soort dingen. Hoe moeilijk het soms ook lijkt, zeker gezien de huidige berichten die ons van alle kanten bereiken over de nieuwste opperkleuter die ze het stuurrad van de wereld hebben overhandigd. Liever terug naar deze speldenprik op de Aarde. Nieuwe start, iedere dag, is dat mogelijk? Ja, uiteraard, al zal het voor iedereen een andere uitdaging betekenen. En wanneer je nu denkt; ja jij hebt makkelijk l*llen, bij jou gaat vast alles vanzelf! Misschien wel maar misschien ook niet. Ook ik heb mijn dagelijkse innerlijke strijd en best wel baaldagen die even niet zo goed uitkomen, waarbij ik liever in bed was blijven liggen, wat dus in mijn geval echt geen optie is, want gezin dus zorgtaken. Tenzij ik word geveld door griep, dan is er even niks meer. En ja, ook ik wring mij in bochten waarbij ik af en toe denk: hoe ben ik hier in godsnaam terechtgekomen? Ik wil dit niet. Maar tegelijkertijd is het toch ook wel mijn keuze om op dat moment daar te zijn. Want het is een gevolg van eerder genomen beslissingen. "Jaja, en waar heb jij dan zo'n problemen mee?", zul je denken. Dat kan van alles zijn. Daarvoor ben ik, en ook jij, een mens. Iedereen is op dat gebied een ervaringsdeskundige in last en beklag. Het wordt echter pas problematisch wanneer je blijft hangen in een negatieve sfeer. In een emotie die jij je aanpast en het gedrag dat daaruit voortvloeit. Je baas is een lul, de school van je kind is waardeloos, andere mensen kunnen niet rijden, je auto doet wat hij wil, je wordt nooit gekozen/gebeld/gevraagd voor….zelf invullen, anderen zijn het de schuld dat jij…zelf invullen maar als bijvoorbeeld; dat jij je werk niet goed kunt doen, je werkstuk niet af is, je verkouden bent geworden (ja echt) iets kapot is gegaan, je te laat bent enzovoorts. Voel je hem? Dat heet de slachtofferrol. Ik zeg ook altijd voor de grap tegen mijn man; “Jij bent dat schuld!” wanneer bij mij iets niet lukt. Maar dat is natuurlijk niet zo. Gelukkig is hij zachtaardig van karakter en kan hij dat grapje iedere keer weer verdragen. Dus het ligt ook aan je karakter en hoe je ooit hebt geleerd ergens mee om te gaan. Dat is ook lastig, want als ouder nr. 1 bijvoorbeeld altijd tegen jou heeft gemopperd over ouder nr. 2; - moeilijk, bot, lastig, egoïstisch, afwezig enzovoorts- dan wordt deze persoon negatief afgeschilderd en dan is er een gerede kans dat jij waarschijnlijk hetzelfde ervaart of ziet. Je moet sterk in je schoenen staan om een gedrag of mening niet over te nemen. De kunst is om in staat kunnen zijn om de emotie van die ene persoon te begrenzen tot hun eigen pijn. Het is namelijk niet jouw pijn. Je wordt er alleen steeds mee geconfronteerd.

Een paar gouden tips die bijdragen aan jouw maatschappelijke welzijn:1. Houd je vooral met je eigen zaken bezig en probeer niet de controle te hebben over wat anderen doen, denken en zeggen. 2. Schep geen hoge verwachtingen van anderen. Dat jij een ander voor alles bedankt of overal bij betrekt, is mooi. Maar verwacht niet dat een ander is uitgerust met dezelfde dosis fatsoen die jij in je hebt. 3. Wees dankbaar voor hetgeen je hebt.4. Je mag er gerust van uitgaan dat het leven komt zoals het komt. Zaken forceren omdat het niet snel genoeg gaat volgens jou of volgens de maatschappelijke maatstaven is het perfecte recept voor mislukken. Dus wees geduldig, je kunt niet meer doen dan je best naar eer en geweten. Ik spreek uit ervaring!5. Ga niet gelijk op de achterste poten staan als iemand kritiek geeft. Laat het bezinken en reageer wat minder vaak op situaties.  Ook hier, ervaringsdeskundige.6. Wil niet alles weten van iedereen en stop ermee anderen alles te vertellen wat je bezighoudt. Men zit niet te wachten op een oneindige stroom aan info waar ze niet naar vragen. Wat boeit een ander nou wat de buurvrouw van de werkgever van de man van jouw collega allemaal doet? Deze bulk aan info boeit niet tenzij men ernaar vraagt. Ben je zelf de buurvrouw in kwestie kan het wel interessant zijn natuurlijk (;-)maar dat terzijde. 7. Luister niet te veel naar roddel en achterklap. Het is niet netjes, je weet niet of alles wat je verteld wordt waar is en het draagt niet bij aan jouw welzijn. Oké, ik geef toe, soms zit er iets sappigs tussen wat, nou ja, leuk/grappig/onthutsend, of zelfs heel handig is om te horen en men zegt dat een milde vorm van roddel bijdraagt aan sociale contacten, nouja, misschien en tot een bepaalde hoogte. Maar breng een ander geen schade toe met je gezwets. 8. Wees zuinig op de vrienden die je hebt maar kies ze wel zorgvuldig. Echte vrienden staan open voor commentaar maar durven anderzijds jou ook te vertellen wanneer ze iets dwarszit over wat je doet of zegt. Zij die jouw furie en grillen durven trotseren zijn het waard vrienden genoemd te worden.Iets anders nu, een paar weetjes over je lichamelijke welzijn.Verteringsduur (in de maag) diverse voeding. kip/gevogelte: 2 - 3 uur.eieren: 30 minutencashews:  2-6 uuramandelen: 2-3 uurwortel: 50 minutenwatermeloen: 20 minutenwater: 5 minutenaardappelen: 60 minutenappel: 40 minuten.Spoiler; de totale vertering, dus van mond tot kont duurt tussen de 24 tot 48 uur. Dus je frietje van 1 uur geleden, waarna je heftige buikpijn kreeg en je moest rennen naar de plee? Die ligt niet dan al in de wc-pot zoals wel eens wordt beweerd. Onmogelijk. Dat is zeg maar simpel uitgelegd, alleen een seintje van je maag aan de darmen geweest dat iets heftigs aankomt en dat er plaats moet worden gemaakt…”Hallo?! Het eten van gisteravond moet eruit! NU!”Sla eens een dag over met vlees. A.U.B. Ik vraag niet van je om vegetariër te worden (al is daar niks mis mee) maar het eten van iedere dag vlees draagt NIET bij aan je gezondheid. Bind in op sterk bewerkte voeding en ja dus ook op de vegetarische schnitzels et cetera. Er zitten te veel stoffen in die het menselijk lichaam niet natuureigen zijn. Dus waarom zou je het nemen? Ik zeg maar altijd zo, als mijn zoon (8 jaar) het etiket niet volledig kan lezen en begrijpen dan laat ik het maar liggen. Wil je een echte goede start maken in de ochtend? Eet dan eens een warm ontbijt! Of een ontbijt dat met warmte bereid is, zoals havermoutpap of bijvoorbeeld de couscous salade van de dag ervoor. (met gegrilde groente, Yummie) gegarandeerd dat je tot aan de lunchtijd geen hongergevoel hebt.En echt, serieus, stop met elke ochtend yoghurt op een lege maag. Eet dat liever in de middag, als het per se moet. Als laatste tip: drink geen glas water gelijk na je maaltijd en het liefst ook niet gedurende je maaltijd. Het verdunt de verteringssappen in je maag en maakt het zo moeilijker om je maaltijd goed te verteren.Zo dat was het voor nu. Ik wens je nog een mooie dag.Liefs Mara Vé