Even Over Mij! Mag dat?

Tamara, Algemene kennis is goed, al weten we vandaag de dag niet wat we er nog mee moeten, ja bij quizjes is het handig, maar voor de rest? Geen idee. Veel geleerd, lees, veel studies gedaan maar dat zegt echt helemaal niks over mij als persoonlijkheid. Behalve dit dan; ik kan kennelijk moeilijk mijn draai vinden, mijn plek, mijn bestemming, doel. Ik vind heel veel interessant om te doen maar ook een hele hoop niet leuk om te doen. Creatief, volgens mijn zoon ook lief & zorgzaam. Humoristisch, al kan mijn man er niks mee want het is Heëlesje Humor en hij is
"Inne van Kirchroa". Geboren twijfelaar, sta vaak (niet altijd dus!) klaar voor een ander, en vergeet mijzelf daarbij met grote regelmaat (aldus mijn man). Op zijn tijd kan ik kribbig worden en misschien zelfs onredelijk maar ik bied doorgaans mijn excuses aan wanneer dat op zijn plaats is (en alleen daarom!). Verder lijd ik aan een soort van onvermoeibaarheid, letterlijk, om het in de woorden van mijn zoon te zeggen, want ik ga altijd door en sta altijd aan maar ik heb er verder geen last van, strong me! Echter heel soms breekt het op, zo’n één à twee keer per jaar. Dan gooi ik echt de kont tegen de krib, roep dat niks goed is, ga wat mokken en in mijzelf kletsen en neem daarna weer actie om terug op de rails te komen. Ze mogen hopen dat het dit jaar niet tijdens de kerstdiners gebeurt (ja meervoud), want ik ben verantwoordelijk voor de hosting dit jaar … Je bent gewaarschuwd....

Dat gemok komt voort uit een vorm van perfectie. In gedachte zie ik nu mijn man zijn wenkbrauwen al omhoog fronsen want ik ben toch dat chaotische en spring-in-het-veld-vrouwmens in huis? Ja, is echter een andere tak van sport. We hebben het over een andere vorm van perfectionisme. Maar zie, ik heb geleerd dat niet alles perfect hoeft te zijn, zoals ik altijd dacht. Je mag fouten maken en ervan leren, waarom ook niet, dat mag mijn zoon ook van zijn juffen en meesters. Maar omdat ik mijzelf en mijn nieuwe praktijk steeds aan het fine-tunen was -want de teksten waren nog niet perfect, en die kleuren van de website niet naar tevredenheid enzovoorts- hield ik mijzelf tegen om echt te ontwikkelen. En dat was nou net wel de bedoeling, groei. Het is al moeilijk genoeg om alle ballen in- en met- een gezin om je heen hoog te houden maar als je ook nog continu kritisch bent naar jezelf toe, geloof mij, dan komt er niks van de grond. Je verspilt heel veel energie met je voortdurend te ergeren.

Daarom ben ik alvast eens gestopt met kritiek leveren, op mijzelf, op anderen* (heel recent), en probeer (en dat is wel lastig hoor) op mijn tong te bijten en geen betweter te zijn. Of, zoals een vriendin van de week tegen mij zei: “VERWONDER JE  Tamara in plaats je te ergeren”. Ze vertelde dat dat ook best energie kost maar het is meer dan de moeite waard. Vond ik een hele mooie, die houden we erin, dus bij deze; bedankt N. ik heb hem even van je gepikt! En gelijk een tip in deze blog!

Ontspanning van Tamara:
Veel wandelen, bewegen, aquarelleren, lezen (ook aangesloten bij een leesclub, dat doet ik echt heel graag), en als ik zin heb, een nieuw en ingewikkeld recept uitproberen, maar dan moet ook echt niks anders op de planning staan, dus eigenlijk gebeurt dat nooit. Ik speel graag spellen (met mijn familie), geheugen- en logicaspelletjes en in de wintermaanden puzzels. Deze laatste gewoonlijk zonder stress, behalve als ik erachter kom dat een stukje kwijt is en/of er grote vlakken van de dezelfde kleuren, puntjes et cetera zijn. Dan kun je mij gek krijgen. Enfin, daarom doe ik dan ook nog aan Yoga, iedere ochtend rond de klok van 6.00 uur. En geen vrees, ik ben al mijn hele leven een Frühaufsteher, die tijd is voor mij heel normaal. Sporten doe ik al een tijd niet meer in de sportschool, vanwege allerlei redenen, daar kan ik een blog vol over schrijven, een ander keertje.

Schrijven is een bescheiden talent gebleken, want ik krijg vaker de opmerking dat ik goed ben in stukjes schrijven en dat vind ik een mooi compliment. De vraag is alleen voor hoelang het nog mag zijn voordat niemand zich nog de moeite neemt om te schrijven, met een pen of een eigen verhaal. Al is het maar een kaartje, een reminder op een agenda of iets dergelijks. Alles gaat digitaal en scripties en website teksten worden ook al niet meer door studenten en website eigenaren zelf geschreven, heb ik laatst gelezen. Je pikt ze er ook zo uit, beetje hippe taal teksten zijn het, geen persoonlijke touche. En een soort van galactisch perfect geschreven. Daarmee vallen sommigen dan ook mee door de mand. Als je ze hoort praten weet je zeker dat ze het stuk niet zelf schreven. (Oh sh*t, ik mocht alleen nog verwonderen, geen kritiek meer, sorry, was de laatste). Maar mijn God, ik geloof ik had toch wel leerkracht moeten worden, op de middelbare school, ik had ze er waarschijnlijk zo uitgepikt, de charlatans en klaplopers. En omdat ik nog niet met een robot schrijf zul je ook bij mij heel af en toe een spelfout vinden. Geloof mij als ik je vertel; ik kijk mijn teksten wel 10 keer na maar sommige typ- of grammaticale fouten zitten zo ingesleten in mijn eigen patronen dat ik er overheen kijk.
Ik zal binnenkort ook mijn website onder handen moeten nemen, want je kunt aan bepaalde lappen tekst zien in welke mood, vibe, oftewel humeur ik op dat moment zat. Maar dat is een zorg voor later. Aan die perfectie nastreven werken we vandaag even niet.
Nou, dit was het wel zo'n beetje, in een ongelooflijk klein notendopje een persoonlijk stukje over mij…

De tip van deze blog: Neem een stap terug in deze tijd van het jaar, ontspan, ga op tijd naar bed, neem voldoende vitamines, blijf bewegen, zorg voor een spar partner waar je je verhaal kwijt kunt en geniet van de kerstlampjes overal!

Liefs
Tamara

* Je mag best weten dat ik af en toe de wereld en de mens niet meer begrijp. Daarom nam ik de beslissing om mij niet meer te ergeren aan mensen en hun ongelooflijke onhebbelijkheden en egoïsme maar mij slechts nog te verwonderen. Volgend jaar laat ik jullie weten of het mij is gelukt!