Altijd aan!

Er is altijd wel wat te doen. We rennen, vliegen, duiken, springen, gaan en staan overal. Bezig zijn is hét statussymbool van deze eeuw en van de laatste twee en een halve generaties. 'Kijk eens waar ik ben', we gaan kris kras door het hele land op zoek naar vertier. Stel je voor je moet zeggen dat je even een weekend niks (relatief begrip) hebt gepland, stel je voor dat je met je kinderen het bos ingaat of naar het strand in plaats van shoppen op zondag in de grote stad, de woonboulevard, een speelparadijs. Het is namelijk ondenkbaar dat je kind zich gaat vervelen, wat een ramp, niet te overzien, een schande. Als kers op de taart wordt te pas en te onpas het tablet tevoorschijn getoverd, als zoethoudertje of simpelweg omdat ze stil moeten zijn. En incidenteel is dat geen probleem en moet dat kunnen. Maar we doen het niet incidenteel, daar zit de pijn. En ondertussen vragen we ons af waarom die jeugd van tegenwoordig toch zo “onhandelbaar en brutaal” is.

Steeds meer verbaas ik mij over het feit dat kinderen kennelijk geëntertaind moeten worden, voortdurend en haast zonder stop. Bedenk dat ze al een  druk programma hebben, de hele dag. Ze gaan naar school, gaan sporten (hier thuis 4 x per week), hebben hobby’s (hier thuis 1 x per week). Daarnaast ontwikkelen ze zich door naschoolse interactie met vrienden, wat heel belangrijk is voor de sociale vaardigheden in het latere leven. Althans, zo zou het moeten zijn. 

Maar wacht, hoe dan?:
Je kind voortdurend blootstellen aan tablet, smartphone, áltijd de deur uit, hierheen, daarheen zorgt voor buitenproportionele stimulans die ongezond is. Het altijd aanstaan door flitsende beelden te zien (van dichtbij op tablet of telefoon) of altijd vertier in de vorm van indoorspeeltuinen, speelhallen, bioscoop et cetera zorgt ervoor dat de hersenen op jonge leeftijd geen kans krijgen om info en prikkels te verwerken. Soms gaat men zelfs naar twee of drie verschillende activiteiten op een dag! Waar ligt dat aan? Aan het kind dat niks wil missen of aan de FOMO van de ouders? Of toch de uiterlijke schijn van: “Kijk mij es, wat ik allemaal doe en overheb voor mijn kind”. En word je daar dan echt blij van en nog veel belangrijker, jouw kind(eren)? Ben eerlijk.

De enige die er blij van worden zijn de psycholoog later en de opticien. Want burn-out klachten liggen al op jonge leeftijd op de loer en de ogen zijn vroegtijdig verpest waardoor een bril noodzakelijk is. Verder beperken ouders op deze manier ook de vrijheid van hun kind om creatief te zijn. Werkelijk, die 20 minuutjes tekenen in drie dagen tijd heeft niks met creativiteit te maken. Puur op zoek gaan naar ander tijdverdrijf, paar uurtjes kunnen puzzelen, spelletjes spelen (de ouderwetse bordspellen) kleien, tekenen en knutselen van lievelingsfiguren, buitenspelen en hutten bouwen, dat is creativiteit en gezond tijdverdrijf. Zonder urenlange interventie van de ouders, behalve als eens een lastig gedeelte geknipt of vastgemaakt moet worden. Jij hoeft ze niet te vermaken, je mag ze hierin begeleiden. Ze vinden zelf hun weg in die creativiteit!

Het kost wat moeite, ook ik kan mijn handen niet wassen in onschuld. Maar bij ons thuis is de knop nu wel om. Heeft ook even geduurd en het is nog steeds een strijd. Maar elk klein "geruzie"  over dat onding is het waard! Het verschil was te merken toen bij ons de tablet in reparatie was. En wat hebben we getreuzeld - lees; bewust gewacht - met het wegbrengen voor reparatie van dat "kijkmagneet". Ik kreeg er ondertussen een heel ander kind voor terug! Van het weekend hebben wij dan ook verteld dat een mobiele telefoon wat ons betreft voorlopig geen optie is. Maar ja, protest, want AL zijn vriendjes zeggen dat ze een mobieltje hebben, bla bla bla, en dat is niet eerlijk enzovoorts. Ik heb er niks mee te maken. Het verpest mijn kind, zijn gemoed ook en bovendien kan hij worden blootgesteld aan akelige dingen. Op school mogen ze sowieso geen mobiele telefoon hebben dus waarom, wat is dan de meerwaarde? Ook dit weer is een statussymbool, meer niet. Moet er per se een vriendje gebeld worden, gebruikt ie voorlopig mijn telefoon maar.

Ik verkeer in de -misschien wel valse- overtuiging dat ik daarmee ook bijdraag aan een beter milieu. Wanneer je je zelf een beetje op de hoogte houdt van de ontwikkelingen op gebied van technologie heb je wellicht gelezen dat tablets, smartphones en alles wat met AI heeft te maken megalomane energie- en waterverbruikers zijn, kostbaar drinkwater, dat wordt verspild voor het draaiende houden van de mega-servers die nodig zijn en in de toekomst ook nog bijgebouwd worden om ons te bedienen van alle info op het WorldWideWeb, alle slimme meters en handige foefjes in huis enzovoorts. Maar ook alle raadplegingen bij AI-tools, omdat je zelf geen tekst wilt/kunt schrijven of een werkstuk of wat dan ook. En dan heb ik nog niet eens over het eventueel heimelijke “meeluisteren” door alle apparaten, naar het schijnt. Nee, ik ben geen wereldverbeteraar maar zolang ik dat kan neem ik mijn kind en zijn gezondheid, fysiek(=voeding en beweging) en mentaal(= ontspanning & rust) serieus en in bescherming. Daarmee betuttel ik hem niet. Ik probeer een verstandig en sterk mens van hem te maken die in staat is zelf oplossingen te bedenken. En dat doe ik door niet alles voor te kauwen en uit handen te nemen zodra het leven wat lastig is. Lees; lastig = verveling op jonge leeftijd, voorkauwen = eindeloos entertainment.

We hebben een verantwoordelijkheid af te leggen aan de volgende generatie. Zodat ze straks ook goed voor zichzelf kunnen zorgen zonder dat ze wekelijks in de stoel van de psycholoog terecht komen en het leven niet onder ogen willen zien omdat ze niet hebben geleerd te handelen naar situaties of geen nee kunnen verdragen. En dat begint bij creativiteit, buitenspelen, en levende sociale contacten, geen chats of bots op mobiele apparaten. Kettingen los van die verslaving. En neem eens een PAUZE hiervan!

Fijne dag nog. 

Liefs, Tamara.


ps; Misschien een leuk weetje, maar ook een om eens bewust over na te denken.
De kinderen van o.a. Steve Jobs, je weet wel, die i-Pad uitvinder en Apple oprichter? Mochten maar heel beperkt op sociale media en kregen geen iPad. Het is dat je het maar weet. Ik was wel gealarmeerd.