Ik begin van voor af aan en nu goed. Onthoud dat woord; goed. Waarom? Dat zul je later gaan zien of horen. Bij het opstarten van deze week, na die zaligmakende heerlijke twee weken vakantie die we hebben gehad, had ik meteen het gevoel, klaar nu! Roer om. Ik heb echt stress gehad van mijn praktijk. In die zin, ik beleef er echt geen plezier aan omdat de puzzel niet goed in elkaar schuift. Te veel losse eindjes, flarden, onaf, geen geheel. En omdat ik maar doorga en doorga, zonder ooit echt eens rust te nemen, kwam ik maar niet tot dé oplossing, tot hét idee.
Het meest gênante aan dit ei-van-Columbus-verhaal is dat ik in mijn blogs erop los predik over het reilen en zeilen van rust en ontspanning en geen chronische stress hebben maar het heeft mij bijna mijn eigen gemoed en geloof gekost en ik had, echt waar bijna - dat weet mijn man nog niet eens, nu wel besef ik- de handdoek in de ring gegooid. En hier sta ik nu, het levende bewijs van bewust een stap terug doen en je leve onder de loep nemen. Ik word verdorie nog aan toe bijna 50, dan moet je toch wel weten wat goed voor je is, wat je wilt, hoe je in het leven staat enzovoorts?!? NOT!
De vakantie was mijn medicijn. En al heb ik niet alles gedaan wat ik wilde doen, ik heb wel precies dat gedaan wat mij tot dit punt bracht. Dagen waarop niets gepland staat en waar niets moet en alles mag. Tijd voor mijzelf, ook omdat zoonlief inmiddels de leeftijd heeft waarbij ik niet iedere 3 seconden moet checken in welke situatie hij zich nu weer bevindt en hij zich vanwege zijn hobby’s gerust een uur in zijn eentje kan vermaken of buiten ging spelen met een vriendje of onder de hoede van zussen (ook mijn zus) en vriendinnetje eens even zonder zijn ouders op pad kon. En vooral ook omdat hij kan vertellen wat er is als er wat is. Scheelt echt enorm. Dat zijn mijn gestolen rustmomenten.
De eerste tekenen van zelfreflectie dienden zich een paar weken geleden al aan, eerst door M, die mij een healing massage gaf, daarna door C., ook met een eigen praktijk- de zon in jou - die mij een cruciale vraag stelde. Ten slotte mijn pseudoniem waaronder ik altijd mijn kritische blogs schreef; Charlotte. Zij is degene die met mij mee veranderde en die nu definitief een andere body heeft aangenomen. De blogs die ik voor die website schreef zijn nog een paar maanden te lezen en dan is dat project afgerond, zoals het er nu uitziet. Het verschuilen-achter is voorbij en het wordt tijd dat ikzelf - doodeng en spannend - in de schijnwerpers stap. Hoe ik dat ga doen?
Als een platform van Mara Vé. Ik ben al een eindje op weg maar heb nog heel wat te doen voordat ik in de lucht ga én live, want het wordt ook een tastbaar product. Laat je verassen maar heb wel geduld. Ik ben en blijf een perfectionist wanneer ik met styling, invulling en inhoud bezig ben. Een overblijfsel van mijn vorige bedrijfsfuncties; echt alles moet kloppen voordat ik de lucht in ga.
In ieder geval wordt het, hoop ik, maar weet ik ook, een frisse wind in mijn praktijk waar ik, als het echt die aandacht behoeft, ook nog steeds 1-op-1 cliënten ontvang omdat er niet maar één remedie is voor allen. Het vergt wat creativiteit maar dat is wel toevertrouwd aan het kind in mij dat geniet van haar leven!
Fijne dag nog…
Liefs Tamara
Reactie plaatsen
Reacties
Succes!!