Er was eens: Suiker en ...

Er was eens,
een nieuwe rage die Suiker heet: Een echt lekkertje, geknipt voor de mens, de hopeloze zoetekauw. Luxeproduct in de middeleeuwen, en voor eenieder te krijgen na de 19e eeuw. En dat is een beetje jammer. Want, de moderne mens, geboren na het begin van de 20e  eeuw, sterft tegenwoordig eerder aan een welvaartsziekte dan aan stomme-pech-infectie-ziekte, wat de nummer-1 doodsoorzaak was tot aan het begin van de 20e eeuw. De reden van die welvaartsziektes is onder andere de industriële revolutie, die dus niet alleen maar vooruitgang heeft gebracht maar ook voor achteruitgang zorgt.
En misschien was het wel al veel eerder aan de gang. Wel eens in een museum geweest en de schilderijen van de Gouden Eeuw bekeken? Waar dikke, rijke "heren" zich letterlijk liggend laven aan de geneugten van voeding? Suiker in overvloed, wat destijds een luxeproduct was? En ook de rijke "dames", die waarschijnlijk toch al heel weinig beweging hadden en weinig zon zagen. Corpulent zijn was een teken van welvaart en succes. En witte huidskleur ook trouwens. Helaas staan we aan de vooravond van een herhaling. Alleen is dik zijn nu geen uitstalling van rijkdom meer, integendeel. Voor het eerste sinds de helft van de vorige eeuw overleven onze kinderen ons niet meer zonder meer. En dat is verontrustend.

In de Middeleeuwen en De Gouden Eeuw was voor de gewone man, de ambachtsman en de boer, suiker nauwelijks te betalen. Bakkers, koks, boeren- en huisvrouwen gebruikten honing en gedroogde vruchten om maaltijden en gebak te zoeten, als dit voorradig was uiteraard. Iets wat wij ons tegenwoordig niet meer kunnen voorstellen, omdat in onze moderne tijd suiker zowat aan alles wordt toegevoegd om het smakelijker te maken, of te verdoezelen of simpelweg om je meer van iets te laten eten/kopen. De schaarste van suiker is allang vervlogen tijd, te danken aan de 19e -eeuwse invoering van de suikerbiet. Al beweren sommige deskundigen dat suiker niet verslavend is, vind ik het moeilijk uit te leggen waarom dan niet. Want het gaat regelrecht naar je endorfinesysteem. En daar wordt verwerkt als een beloning.   

Endorfine is een gelukshormoon en een belangrijke stressremmer; Helaas heeft het grootste deel van de westerse bevolking  een gradatie van endorfineresistentie: dat wil zeggen dat we minder stress aankunnen en minder beloning ervaren. Dat ligt aan onze leefstijl want we hebben een over stimulatie van endorfine door langdurig of systematisch gebruik van bepaalde stoffen:
Denk hierbij aan troostvoeding, suikers, snelle koolhydraten (koek, snoep, frisdranken), drugs, alcohol, stress door gewelddadige en spannende computerspelletjes, negativiteit (nieuws over bijvoorbeeld de oorlogen) diverse soorten verslavingen en zo gaat de lijst door. 
Het is een enorm complex verhaal maar wel één waarmee we alledag te maken krijgen. Denk aan mensen met depressieve klachten zoals adhd, mentale vermoeidheid (burn-out), verslavingen, eetstoornissen, allergische aandoeningen zoals astma en hooikoorts en toename van angsten. 
Wat kan ik hieraan toevoegen? We weten allemaal dat we door onze drang naar meer en duurder en grootser ons eigen probleem creëren. Ten onrechte worden bepaalde klachten vaak alleen aan werk gerelateerd, maar neem je priveleven eens goed onder de loep. Ja, het klinkt niet leuk, weet ik, maar is wel de waarheid. Kijk eens naar de zucht naar meer (suiker = troostvoeding, netflix = vervalste rust), drukker, en hoeveel mensen erop kicken om te kunnen zeggen: nee sorry, spijt me, drukdrukdruk, moet nog hierheen, moet nog daarheen. Oja, nieuwste IPhone is besteld, nog even shoppen voor dat paar nieuwe sneakers (doe maar duur) en vervolgens de maand niet rondkomen (stress). 

Je bent slaaf (gemaakt) van de maatschappelijke maatstaven, of zijn het die van jouw zelf? Want durf je de andere kant nog op te lopen waardoor je (een beetje) buiten de boot valt? Want ook dat is natuurlijk een stressfactor, wanneer aanzien belangrijk voor je is. En het is zo jammer. Want ieder heeft evenveel tijd in een dag, maar de manier waarop je die dag invult is van belang. Hetzelfde als de kunst van Nee zeggen. En dan heb ik het niet over nee zeggen omdat je geen zin hebt om een taakje te doen of om een uur te wandelen. Maar in nee zeggen tegen overconsumptie,
Nee tegen suiker, koek, snoep, frisdrank, de te volle agenda, het duizendste feestje waar je naar toe "moet"(!), overal aan mee willen doen bang dat je iets mist,  nog een glas alcohol (zuipen bitch, dat werd destijds tegen mij gezegd). Maar ik snap het, het is ingewikkeld en het liefst wil je erbij horen, ook logisch en het liefst wil je dat een ander die dingen allemaal voor je doet want zoooooo moe, zo moe. Maar je moeheid is deels te wijten aan hetgeen jij doet én niet doet. Om te beginnen: je krijgt teveel suiker binnen en je beweegt te weinig. Dat zijn echt heel belangrijke factoren. 

Dus heb ik een voorstel: begin al eens met je "suikerverslaving"; eentje die je mag uitproberen. En zeg nu niet; 'ik snoep niet!' want suiker zit in werkelijk zowat alles. Daag jezelf uit. Stel een doel, houdt in een schriftje, kladblokje, boekje, kalender bij wat je in twee weken tijd allemaal naar binnen werkt, van de melk in je koffie, tot aan het smeersel op je brood. Schrijf op....en je zult zien dat je meer suiker nuttigt dan je beseft. En belangrijke tip, laat alsjeblieft niet je fruit staan, dat is juist gezond!
Nog een extra Tip; hou je flesje water of thermos met kruidenthee bij je in de buurt. Trek in zoet? Drink water of kruidenthee. Nou, succes ermee.

Liefs
Mara Vé.

Houdt mijn website in de gaten. Hij zal de komende tijd meer en meer gevuld worden.