Je relatie tot voeding:
Gehaat, geliefd, verbindend, verdelend, lekker, gezond, ongezond, troost, verfrissend, energie gevend. Iedereen staat in een bepaalde relatie met voeding. De één beter dan de ander. Allemaal aangewende gewoontes, want van nature uit aten we niet om getroost te worden. We aten om te kunnen overleven.
Geen pleister:
Wanneer ik vertel dat ik onder andere een voedingsconsulent ben, wordt ik wel eens in het rijtje van een diabetes-assistent of diëtiste geplaatst. Echter, dat ben ik niet. Ik ben van het team: beter voorkomen dan genezen. Daar tegenover staat dat een diabetes-assistent vertelt wat men wel of niet mag, ze is wel medisch onderlegd, maar eens je daar een afspraak hebt is het leed al geleden en moet je genezen, nadat de diagnose diabetes is ontvangen. Pappen en nathouden zeg ik altijd. De pleister op de wond. Ik zit in het voortraject. Voorkomen dat je diabetes krijgt of ombuigen naar minimaal pré-diabetes. Ik ben geen pleister op de wond, ik ben juist diegene die de pleister er vanaf trekt.
De tijden zijn ECHT veranderd.
Al vrij vroeg was ik mij ervan bewust wat bepaalde voeding met mij deed. Van chocolade kreeg ik steevast een zwetend neusje , ja echt als kind al, en chips maakte dat ik niet kon stoppen met eten ervan. Maar ik was toen jong, natuurlijk kunnen kinderen meer suiker verstouwen dan een volwassene, want ze moeten nog groeien. Echter de tijden zijn veranderd, de jeugd zit tegenwoordig veel meer stil, de volwassenen zijn liever lui dan moe, we hebben allerlei apparatuur wat ervoor zorgt dat we niet meer veel bewegen in huis, gemak dient de mens. Je kunt stellen dat de energie er wel ingaat, maar lang niet meer allemaal wordt verbruikt.
Struisvogeltjes:
We confronteren onszelf ook liever niet met ons eigen gedrag. Struisvogel, dat je bent. We blijven eten, die alcohol wegslobberen, ons gedrag goedpraten, uitstellen, en jaja, we weten, morgen wordt alles beter. Maar waarom morgen pas, als het ook vandaag kan? Waarom een paar weken voor de vakantie pas op je voeding letten terwijl je dat het hele jaar al kan? Want je zult zien dat wanneer jouw leefstijl verandert naar gezonde gewoontes, de drang naar de ongezonde keuzes zal afnemen. Je hebt eenvoudigweg geen zin meer in al die ongezonde snacks. Ook niet op vakantie. Je keuzes zullen meer en meer verantwoord zijn.
En keuzes hebben gevolgen:
Goede en slechte darmbacteriën hebben effect op je voedingskeuze. Als je veel suiker en geraffineerde koolhydraten eet, zorgt dit voor de verstoring van je darmflora. De darmbacteriën die van die suikers leven blijven om meer suikerrijk voedsel vragen.
Maar het tegenovergestelde is ook waar: veel groente eten zorgt voor een gezonde darmflora. En die darmflora communiceert weer met de hersenen met de vraag naar meer gezonde keuzes. Zoals groente en fruit.
'Maar Tamara, ik eet al 200 gram groente op een dag!' Ja, heel goed, maar niet genoeg. Wil je gezond bezig zijn dan zal dit opgeschroefd moeten worden tot 500 gram groente per dag. Ouderwets gezegd: een pond. De meeste mensen komen daar niet aan maar raak nou ook niet meteen in paniek. ‘Morgen moet ik een pond groente naar binnen werken, mijn hemel, hoe dan?’ Nou met kleine stapjes. Het begint met de keuze om meer groente te eten.
De kracht zit in het feit dat we ongezonde voedingspatronen gaan doorbreken. En een van de tactieken is om te variëren. We kennen allemaal wel de alledaagse vraag: ’wat ga ik nou weer koken?’ Beetje uitgekookt, klaar met weer “iets nieuws” verzinnen, of juist het gevoel steeds hetzelfde te bereiden, alweer die bloemkool, slechte eters thuis, lange tanden enzovoorts. Niet echt bemoedigend, ik weet het. Maar laat ik het zo zeggen: ik pak jou het frietje niet af. Dat mag je heus wel eten. Maar varieer!
De uitdaging en een simpel voorbeeld met Tomatensoep:
100 verschillende (verse) ingrediënten in een maand. Waarbij ik al meteen vertel: een pak U**X Tomatensoep wordt geteld als 1 ingrediënt, echt geen idee wat erin zit behalve iets dat op tomatensmaak lijkt.
Een zelfgemaakte tomatensoep daarentegen telt minimaal 3 tot 6 verse (!)ingrediënten.
Tomaten 1,
bouillon 1,
olijfolie 1,
Peterselie 1
uien 1
knoflook 1
Varieer:
Ook met beleg op je brood/cracker/desemsneetje/boekweitwafel.
Avocado in plaats van kaas. Om maar een voorbeeld te noemen.
'Maar Tamara: doe jij dan altijd alles (!) gezond?' . . . . . . Nee. Ik ben ook wel eens lui, of vergeten genoeg boodschappen te halen, of te laat thuis, haal de bocht niet, kortom, ik ben ook maar een mens. Dus af en toe hapert mijn planning ook en dan schiet het eten erbij in. En liever schiet ik in op het eten dan op de tijd met mijn gezin, echt. En ja, ik ga ook heus eens naar de friettent, pizzaboer of haal mij de kant en klaar soep (wel de zelfgemaakte van bij de groenteboer) zeker, nogmaals, ik ben ook maar een mens (!), en daarmee af en toe lui of gemakzuchtig. Maar het heeft geen bovenhand en ik heb vaak alweer gelijk zo'n AHA-moment: O ja, zo was dat gevoel erna….voorlopig weer even genoeg ervan.
Het nuttigen van ongezonde voeding staat bij mij gelijk aan een afstraffing: Ik heb PDS en ik ervaar dan soms zoveel pijn dat ik wel uitkijk. Het is een lange weg geweest en heb heel veel adviezen ter harte moeten nemen, bepaalde voeding uitgesloten enzovoorts. En nu kan ik het gelukkig zelf en ben grotendeels pijnvrij. Niks doen belemmert mij uiteindelijk in het genieten van de leuke en ontspannen dingen. Zaken die ik meer ben gaan waarderen in mijn leven. En inmiddels weet ik wel waarop ik direct reageer en wat best wel eens kan als uitschieter. En dat is niet omdat ik een mankement heb wat ik "omarm" maar omdat ik geleerd heb ermee om te gaan en het zo veel mogelijk te voorkomen in plaats van te moéten genezen. Want ik kan wel de signalen blijven negeren, ooit zal mij dat dan duur komen te staan.
Verder is er ook een periode geweest dat ik obsessief bezig was met eten en bewegen. Zo’n dertig jaar geleden, rond mijn 19e, ging ik 4 à 5 keer per week intensief sporten; cardio, fitness & krachttraining en ik at nauwelijks. Ik woog toen in zeer korte tijd nog maar 47 kilo bij een lengte van 1.68 meter en dus een bmi van 16,9! veel te weinig! En ik schoot mijn doel hierdoor ook geheel voorbij. Ikzelf zag het niet maar mijn omgeving greep uiteindelijk in en heeft mij mogelijk behoed voor anorexia. Natuurlijk ligt het hele verhaal iets genuanceerder dan gewoon (te)weinig eten en (te)veel sporten. Want wat was mijn trigger om zo obsessief te werk te gaan? Gelukkig heb ik het licht op tijd gezien, ook dankzij mijn liefhebbende omgeving. De gevolgen waren anders wellicht niet te overzien geweest. Mijn eigen kleine stukje geschiedenis heeft er wel voor gezorgd dat ik nooit meer op dieet ben gegaan. Dat was een “één keer, nooit weer”, moment. Ik heb inmiddels een liefdevolle verhouding met voeding gekregen en praat mijzelf geen slecht gevoel aan als ik wel dat stukje vlaai op de verjaardag eet, of nog een chocolaatje in mijn mond stop omdat mijn hormonen door mijn lijf gieren. Het is mijn zoete excuus. En dat zou het voor iedereen moeten zijn.
Wel je eigen verantwoordelijkheid maar toch ook dat van…:
Maar daarmee is natuurlijk de kous nog niet af. Waarom is de trigger tot nog een Snickers of worstenbroodje nou zo aanwezig? Waarom luistert jouw handelen niet naar hetgeen wat je heus wel weet? Dat die zoete bewerkte troep allemaal niet goed voor jou is.
Voor een klein gedeelte heeft dat te maken met zelf-sabotage; het eeuwige stemmetje; 'niet goed genoeg, niet slim genoeg, niet leuk genoeg, enzovoorts'. Onder de eindstreep zullen we meer weg hebben van een emotie-eter dan we zelf door hebben. Troost. En troost zoeken we in zoetigheid en vet eten. Daarmee werd je grootgebracht als baby. Zoet en vet, dit had je nodig om te groeien. Maar als volwassene hoef je niet meer te groeien. Als de energie er wel ingaat maar niet wordt verbruikt groei je in de breedte en voor de rest helaas niks.
en ook:
Voor een klein gedeelte heeft dat te maken met ons instinct.
Voor een klein gedeelte heeft het te maken met overvloed aan voedsel (supermark & koelkast).
Voor een klein gedeelte met verstoord bioritme.
Voor een klein gedeelte met manier van ontspanning.
Voor een klein gedeelte met het feit dat de mens een hopeloze zoetekauw is. En zo kan ik doorgaan. Een optelsom aan; ZOVEEL!
Maar het allerbelangrijkste is dat jij zelf die eerste stap maakt naar een nieuwe levensstijl. En dat kun je alleen zelf beslissen, die keuze is aan jou. Verantwoordelijkheid nemen, en ik kan je daarbij helpen. Zie je dat wel zitten? Neem dan contact met mij op via info@mara-ve.nl. Samen sta je altijd sterker in je missie. Ik wens je nog een fijne dag.
Groetjes,
Mara Vé
Reactie plaatsen
Reacties